Z dniem 1 stycznia 2022 r., w wyniku wdrożenia rozwiązań tzw. Polskiego Ładu wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwość rozliczenia tzw. ulgi dla klasy średniej.

Ulga polega na odliczeniu od dochodu kwoty, która jest ustalana indywidualnie w oparciu o wysokość uzyskanych przychodów.

Kto może skorzystać z ulgi dla klasy średniej?

Ulga dla klasy średniej dotyczy przedsiębiorców rozliczających się według skali podatkowej oraz pracowników (umowa o pracę, stosunek służbowy, praca nakładcza, spółdzielczy stosunek pracy), jeżeli osiągane przez nich przychody (dochody dla działalności) podlegające opodatkowaniu w danym roku podatkowym mieszczą w przedziale:

1. od 68.412 zł do 102.588 zł (I próg ulgi) – wartość ulgi wynosi wówczas od 23 zł do 13.452 zł odliczenia od podstawy opodatkowania, a więc podatnik zapłaci wówczas rocznie od 3,91 zł do 2.286,84 zł mniej podatku dochodowego (wraz ze wzrostem wynagrodzenia kwota ulgi rośnie);
2. od 102.588 zł do 133.692 zł (II próg ulgi) – wartość ulgi wynosi wówczas od 13.452 zł  do 15 zł odliczenia od podstawy opodatkowania, co oznacza, że korzyść podatnika wyniesie od 2.286,84 zł do 2,64 zł (wraz ze wzrostem wynagrodzenia kwota ulgi maleje).

Ulga nie dotyczy przedsiębiorców opodatkowanych podatkiem liniowym i podatkiem zryczałtowanym, a także innych podatników opodatkowanych skalą podatkową (zleceniobiorców, wykonawców umów o dzieło, emerytów, otrzymujących zasiłki z ubezpieczenia społecznego, uzyskujących wynagrodzenia z tytułu kontraktów menedżerskich albo z tytułu powołania).

Ulga dla klasy średniej a zaliczki na podatek dochodowy

Przedsiębiorca:

Zastosowanie mają limity roczne ale ulgę można stosować już na poziomie zaliczek miesięcznych albo kwartalnych. W przypadku przedsiębiorców rozliczającym ulgę jest sam podatnik, który odlicza ulgę od dochodu osiągniętego od początku roku podstawiając aktualne dane w ujęciu narastającym do dwóch wzorów. Przedsiębiorca, który rozlicza się na podstawie zaliczek uproszczonych, w ciągu roku z ulgi nie skorzysta. W zeznaniu rocznym będzie miał do niej prawo jeśli spełni warunki do ulgi. Podobnie przedsiębiorca, która na etapie kalkulacji zaliczek nie uwzględnia ulgi – może ją odliczyć w zeznaniu rocznym, jeśli przysługuje mu takie prawo.

Pracownik:

W przypadku pracowników ulgę rozlicza pracodawca jak płatnik podatku PIT  w ujęciu miesięcznym, a po zakończeniu roku podatkowego pracownik składając zeznanie stosuje ulgę przy zastosowaniu limitów rocznych. Pracodawca jest zobowiązany uwzględniać ulgę dla klasy średniej, kalkulując co miesiąc wysokość zaliczki na podatek PIT w każdym przypadku, gdy miesięczny przychód ze stosunku pracy pracownika mieści się w przedziale pomiędzy:

5.701 zł i 8.549 zł (I próg ulgi) lub

8.549 zł i 11.141 zł (II próg ulgi).

Ulga w skali miesiąca będzie miała wpływ na kwotę netto wynagrodzenia pracownika w skali miesiąca od 20 gr. do ponad 190 zł. w zależności od poziomu przychodu miesięcznego.

Przychodami ze stosunku pracy są, oprócz świadczeń pieniężnych, również świadczenia rzeczowe oraz nieodpłatne (np. PPK w części finansowanej przez pracodawcę, pakiety medyczne, dodatkowe ubezpieczenia).

W kwocie przychodów nie uwzględnia się jednak przychodów zwolnionych oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, w tym również w sytuacji, gdy są one wypłacane przez zakłady pracy.

W trakcie roku pracodawca przy obliczaniu zaliczek na podatek jest zobowiązany do stosowania ulgi w przypadku kiedy miesięczne przychody pracownika mieszczą się w przedziale od 5.701 zł do 11.141 zł, dlatego pracownik nie musi składać wniosku do płatnika o stosowanie tej ulgi.

Natomiast jeżeli pracownik nie chce, aby pracodawca stosował ulgę dla klasy średniej w trakcie roku, powinien złożyć wniosek do pracodawcy o niestosowaniu ulgi dla klasy średniej.

Pracownik taki wniosek składa odrębnie dla każdego roku podatkowego. Ulga przestanie być stosowana przez płatnika najpóźniej od następnego miesiąca po złożeniu wniosku

Ulga dla klasy średniej uwzględniana w miesięcznych zaliczkach nie ma charakteru definitywnego – oznacza to, że nawet jeżeli pracownik w trakcie roku jest uprawniony do ulgi w miesięcznych zaliczkach, to nie oznacza, że dokonując rozliczenia rocznego z tej ulgi skorzysta. Może się też okazać, że ulga naliczona przez pracodawcę w ujęciu miesięcznym jest niższa lub wyższa od ulgi w skali roku.

Rezygnacja z ulgi dla klasy średniej w trakcie roku przez pracownika nie oznacza utraty prawa do skorzystania z niej po zakończeniu roku w zeznaniu rocznym. Prawo to przysługuje jednak wyłącznie po spełnieniu warunków zarówno w zakresie źródeł przychodów (przychody ze stosunku pracy i pozarolnicza działalność gospodarcza na skali podatkowej), jak i limitów rocznym w przedziale od 68.412 zł do 133.692 zł.

Zeznanie roczne małżonków a ulga dla klasy średniej

W przypadku wyboru przez małżonków wspólnego zeznania (jeśli małżonkowie spełniają warunki do złożenia takiego wspólnego zeznania), każdy z małżonków może odliczyć ulgę dla pracowników lub podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej obliczoną według wzorów prezentowanych powyżej od połowy sumy łącznych przychodów uzyskanych przez małżonków w roku podatkowym, przy czym takie uprawnienie przysługuje również wtedy, gdy jeden z małżonków nie osiąga żadnych dochodów.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Od 1 stycznia 2022 r. niektórzy podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych będą płacić minimalny podatek dochodowy. Podatku minimalnego nie zapłacą podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, gdy prowadzą działalność na podstawie podatkowej książki przychodów i rozchodów lub ryczałtu, a także w sytuacji, gdy zobowiązani są do prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych. Nie zapłacą go również spółki osobowe (spółka cywilna, spółka jawna, której wszyscy wspólnicy są osobami fizycznymi, spółka partnerska).

Potencjalnymi podatnikami podatku minimalnego są natomiast spółki kapitałowe (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna i prosta spółka akcyjna), w tym również spółki kapitałowe w organizacji, podatkowe grupy kapitałowe, spółki komandytowe i spółki komandytowo-akcyjne, a także spółki jawne, które ze względu na charakter wspólników są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Podatek minimalny obejmuje również nierezydentów polskich, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Minimalny podatek dochodowy dotyczy podmiotów, które w roku podatkowym:

1. poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo
2. osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określony zgodnie z art. 7 ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 1%.

Z obowiązku zapłaty wyłączeni zostali podatnicy:

1. w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w kolejno następujących po sobie dwóch latach podatkowych następujących bezpośrednio po tym roku podatkowym (wyjątkiem są przekształcenia podmiotu);
2. będący przedsiębiorstwami finansowymi;
3. jeżeli w roku podatkowym uzyskali przychody niższe o co najmniej 30% w stosunku do przychodów uzyskanych w roku podatkowym bezpośrednio poprzedzającym ten rok podatkowy;
4. spółki płaskie co do struktury udziałowców, tj. których udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne i jeżeli podatnik nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach do celów podatku minimalnego nie uwzględnia się:

1. zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne, kosztów wynikających z nabycia, wytworzenia lub ulepszenia środków trwałych (wyłączeniu podlegają jedynie koszty środków trwałych, natomiast nie odejmuje się wydatków na wartości niematerialne i prawne);
2. przychodów oraz KUP bezpośrednio lub pośrednio związanych z tymi przychodami odpowiednio osiągniętych albo poniesionych w związku z transakcją, jeżeli:

• cena lub sposób określenia ceny przedmiotu transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych (ceny urzędowe) oraz
• podatnik w roku podatkowym poniósł stratę albo osiągnął udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych wynikający z takiej transakcji w wysokości nie większej niż 1%.

Podatnik musi do celów kalkulacji podatku minimalnego:

1. wydzielić przychody z zysków operacyjnych i wszystkich pozostałych innych niż zyski kapitałowe i ustalić ich łączną wartość,
2. wydzielić wartość kosztów przypisanych w danym roku do przychodów z zysków operacyjnych i wszystkich pozostałych innych niż zyski kapitałowe,
3. z grupy kosztów wyłączyć koszty wynikające z nabycia lub ulepszenia środków trwałych, a także kosztów odpisów amortyzacyjnych z tytułu tych środków trwałych
4. wynik określić jako stratę (koszt 2-3 jest niższy niż przychód z pkt 1); strata = podatek minimalny
5. jeśli wynik z pkt 4 jest dodatni (nie wystąpiła strata) określić czy udział dochodów (wynik z pkt 4) w przychodach (pkt 1) nie przekracza 1% (kalkulacja udział = dochód x 100/przychód); udział dochodu do 1% łącznie z 1% = podatek minimalny; nie przewiduje się zasad zaokrągleń, w efekcie każdy wynik powyżej 1% pozwala unikać podatku minimalnego.

Jeśli okaże się, że podatek minimalny trzeba płacić (spełnione kryterium co do podmiotu oraz co do wysokości straty lub dochodu), należy obliczyć wysokość podatku. Jego wartość wynosi 10% podstawy opodatkowania, którą ustala się jako sumę czterech grup wartości:

1. kwoty odpowiadającej 4% wartości przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym oraz
2. kosztów finansowania dłużnego poniesionego na rzecz podmiotów powiązanych – w wartości przekraczającej kwotę współczynnika, obliczonego jako 30% różnicy między przychodami jednostki (z wyłączeniem jedynie przychodów odsetkowych) a kosztami jednostki (z wyłączeniem kosztów amortyzacji i kosztów finansowania dłużnego).
3. wartości odroczonego podatku dochodowego wynikającego z ujawnienia w rozliczeniach podatkowych niepodlegającej dotychczas amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej w zakresie, w jakim skutkuje ona zwiększeniem zysku brutto albo zmniejszeniem straty brutto, oraz
4. kosztów o wartości przekraczających o 3 mln zł kwotę wyliczoną wzorem, gdzie podstawą kwoty jest 5% różnicy przychodów (poza przychodami z odsetek) i kosztów (poza kosztami amortyzacji i kosztami odsetek). Dla powyższej grupy wydatków chodzi o następującą sumę kosztów poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych lub z rajów podatkowych – z tytułu usług niematerialnych (doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze), opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości niematerialnych i prawnych, kosztów przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Od tak obliczonej podstawy opodatkowania odlicza się wszelkie te obniżenia, które w danym roku obniżają podstawę opodatkowania podatnika z wyjątkiem ulgi za złe długi.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Od 1 stycznia 2022 r. weszły w życie istotne zmiany dotyczące warunków korzystania oraz zasad opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek czyli tzw. estońskim CIT na 2022 r. dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Estoński CIT – co uległo zmianie?

1. Rozszerzono możliwość wyboru tej formy opodatkowania na spółki osobowe: komandytową i komandytowo-akcyjną. Do końca 2021 r. tylko spółki kapitałowe, takie jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna (w tym prosta akcyjna), mogły wybrać tę formę opodatkowania.
2. Został zniesiony limit przychodów podatnika do 100 mln zł.
3. Aby podlegać opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek, podatnik nie ma obowiązku ponoszenia żadnych bezpośrednich nakładów inwestycyjnych (uchylony został cały art. 28g ustawy o CIT).  Wcześniej przepisy dla zastosowania CIT estońskiego wymagały ponoszenia określonego poziomu wydatków inwestycyjnych na środki trwałe z grupy 3-8 w okresach 2-letnich albo 4-letnich.
4. Nastąpiło obniżenie stawek ryczałtu płaconego przez spółkę korzystającą z estońskiego CIT – mali podatnicy (do 2 mln euro) płacą ryczałt od dochodów spółek 10%, a pozostałe podmioty 20%. Stawki te są w stałej wysokości bez względu na poziom inwestycji. Stawki ryczałtu od dochodów spółek obowiązujące od 2022 r. (10% lub 20%) mają zastosowanie do wszystkich dochodów uzyskiwanych przez podatników korzystających z opodatkowania w formie ryczałtu.
5. Wspólnicy/udziałowcy spółki opodatkowanej ryczałtem otrzymując dywidendę mogą obniżyć swój podatek dywidendowy 19% PIT, w przypadku małych podatników o 90%, a w przypadku pozostałych o 70% zapłaconego przez te spółki ryczałtu. W rezultacie efektywne opodatkowanie wyniesie 20% dla spółek będących małymi podatnikami CIT i 25% dla pozostałych spółek.

Estoński CIT – jakie warunki nie uległy zmianie?

1. Warunek zatrudnienia min. trzech pracowników niebędących wspólnikami (udziałowcami, akcjonariuszami) przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym (w przypadku, gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym) albo innej umowy niż umowa o pracę, przy czym wydatki na wynagrodzenia innych umów niż umowa o pracę muszą stanowić co najmniej 3-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek ZUS.
2. Wspólnikami spółki mogą być wyłącznie osoby fizyczne (mogą to być zarówno polscy, jak i zagraniczni rezydenci podatkowi).
3. Spółka nie może posiadać udziałów (lub podobnych praw) w innych spółkach kapitałowych lub osobowych.
4. Przychody z działalności operacyjnej są wyższe niż przychody pasywne (np. z wierzytelności, z odsetek, poręczeń, gwarancji), w zakresie przychodów osiąganych przez podatnika max. 50% może pochodzić ze źródeł pasywnych.
5. Spółka za okres opodatkowania estońskim CIT sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości, a nie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości.

Jak skorzystać z estońskiego CIT?

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy zechcą skorzystać z tej formy rozliczania w 2022 r., powinni do końca stycznia 2022 r. złożyć do US zawiadomienie, składając formularz ZAW – RD.

Możliwy będzie wybór estońskiego CIT także w trakcie roku 2022 r., ale tylko pod warunkiem,  jeżeli na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego pierwszy miesiąc opodatkowania ryczałtem podatnik zamknie księgi rachunkowe oraz sporządzi sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami o rachunkowości. W tym przypadku księgi rachunkowe otwiera się na pierwszy dzień miesiąca opodatkowania ryczałtem (art. 28j ust. 5 ustawy o CIT).

Podatnikom podatku dochodowego od osób prawnych, którzy zastanawiają się na wyborem tej formy opodatkowania, polecamy wcześniej uważną lekturę obszernych objaśnień Ministerstwa Finansów dotyczących ryczałtu od dochodów spółek, dostępnych pod adresem:

https://www.gov.pl/web/finanse/objasnienia-do-ryczaltu-od-dochodow-spolek

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

W związku z istotnymi zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021r. poz. 2105) w zakresie składki na ubezpieczenie zdrowotne dla przedsiębiorców od 1 stycznia 2022 r.:

1. podstawa wymiaru składki zdrowotnej przedsiębiorców ulegnie zróżnicowaniu w zależności od wybranych sposobów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych,
2. nie będzie możliwości odliczenia części zapłaconej składki zdrowotnej od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spowoduje to w większości przypadków istotny wzrost łącznych obciążeń przedsiębiorców z tytułu składki zdrowotnej i podatku dochodowego.

Działalność gospodarcza opodatkowana według skali podatkowej i podatkiem liniowym

W 2022 r. składka na ubezpieczenie zdrowotne dla osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą oraz wspólników spółek cywilnych, jawnych i partnerskich :

1. opodatkowanych według skali podatkowej wyniesie 9% podstawy wymiaru składki (dochodu z działalności gospodarczej),
2. opodatkowanych podatkiem liniowym wyniesie 4,9% podstawy wymiaru składki (dochodu z działalności gospodarczej),
3. opłacających podatek z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box) wyniesie 4,9% podstawy wymiaru składki (dochodu z działalności gospodarczej).

Dla wymienionych sposobów opodatkowania podatkiem dochodowym nie ma określonej maksymalnej wysokości składki zdrowotnej.

Kwota składki dla osób prowadzących działalność gospodarczą nie może być niższa niż 9%:

• minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia roku składkowego (w 2022 r. – kwota 270,90 zł)
• iloczynu liczby miesięcy w roku składkowym i minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu tego roku składkowego, w przypadku składki obliczanej od rocznej podstawy jej wymiaru (w 2022 r. dla pełnego roku składkowego – kwota 3.250,80 zł).

Rok składkowy to okres od 1 lutego danego roku do 31 stycznia roku następnego.

Podstawa wymiaru składki zdrowotnej osób, które prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną:

• według skali podatkowej
• podatkiem liniowym albo
• podatkiem z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box)

stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy – jako kwota przychodów minus poniesione koszty uzyskania tych przychodów, dodatkowo pomniejszona o kwotę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe (jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów).

Jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne ustalona jako dochód z działalności gospodarczej, będzie niższa niż kwota minimalnego wynagrodzenia (obowiązująca 1 lutego danego roku składkowego) pomnożona przez 12 miesięcy (w przypadku podlegania ubezpieczeniu przez cały rok składkowy), podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne za ten rok składkowy w 2022 r. będzie stanowić kwota 36.120 zł (12 x 3010).

W przypadku ponoszenia straty, podstawę wymiaru składki stanowić będzie kwota minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia roku składkowego.
1 stycznia 2022 r. będzie to kwota 3.010 zł, a zatem wysokość składki w miesiącach, w którym przedsiębiorca będzie ponosić stratę, albo kwota dochodu nie przekroczy kwoty 3.010 zł, wyniesie 270,90 zł.

Przedsiębiorca wpłaca składkę naliczoną od dochodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym miesiąc, za który opłacana jest składka.

Działalność gospodarcza opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych

Dla przedsiębiorców opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych miesięczna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne będzie stanowić:

1. kwotę równą 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli przychody z działalności osiągnięte od początku roku kalendarzowego, nie przekroczyły kwoty 60.000 zł
2. kwotę równą przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu, jeżeli przychody z działalności osiągnięte od początku roku kalendarzowego przekroczyły kwotę 60.000 zł, a nie przekroczyły kwoty 300.000 zł
3. kwotę równą 180% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli przychody z działalności osiągnięte od początku roku kalendarzowego przekroczyły kwotę 300.000 zł.

Zapłacona składka zdrowotna nie będzie podlegała odliczeniu od należnego ryczałtu. Przychody osiągnięte z działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (uwzględniane przy ustaleniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne) pomniejsza się o kwoty opłaconych składek na ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

Do ustalenia podstawy wymiaru składki przyjmuje się kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w IV kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Działalność gospodarcza opodatkowana w formie karty podatkowej

Przedsiębiorcy opodatkowani w formie karty podatkowej będą opłacać składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 9% podstawy wymiaru składki stanowiącej kwotę minimalnego wynagrodzenia w danym roku.

W 2022 r. kwota minimalnego wynagrodzenia wyniesie 3.010 zł, natomiast kwota składki zdrowotnej podlegającej wpłacie do ZUS – 270,90 zł.

Zapłacona składka zdrowotna nie będzie podlegała odliczeniu od podatku ustalonego w decyzji naczelnika urzędu skarbowego.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.