Od 1 stycznia 2017 r.  nastąpiło podwyższenie obecnego maksymalnego rocznego progu przychodów uprawniającego do korzystania z opodatkowania działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z obecnych 150.000 euro do 250.000 euro.

Do końca 2016r. przedsiębiorcy, w tym osoby fizyczne, spółki cywilne i jawne osób fizycznych, mogły płacić w danym roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (uproszczona forma rozliczeń podatkowych), jeśli w roku poprzednim uzyskali przychody na poziomie do 150 tys. euro. W takiej wysokości limit ten obowiązywał już od 2008 r. Od 2017r. limit ten został podniesiony i wynosi 250 tys. Euro, co pozwoli większej liczbie podmiotów skorzystać z tej formy opodatkowania.

Zatem podatnicy mogą opłacać w 2017 roku zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z pozarolniczej działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie lub prowadzonej w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, jeżeli:

1. W 2016 roku (roku poprzedzającym rok podatkowy):

a) uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 250 000 euro, lub

b) uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 250 000 euro,

2. Rozpoczną wykonywanie działalności w 2017 roku i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej – bez względu na wysokość przychodów.

Górny limit przychodów za rok 2016 uprawniający do opodatkowania ryczałtem ewidencjonowanym w 2017 r. według kursu ogłoszonego przez NBP na dzień 3 października 2016r. (1 EUR = 4,2976) wynosi 1 074 400 PLN.

Limit 250 000 euro w roku poprzedzającym nie dotyczy najmu poza działalności gospodarczą opodatkowanego stawką 8,5 %

Wprowadzenie zmian nastąpiło na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 2016r. (Dz. U. z 2016r. poz.2255) o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców.

Ewa Stolarczyk

17 stycznia 2017 r., Olsztyn

Z dniem 1 stycznia 2017 r. duża część usług budowlanych wykonywanych przy spełnieni określonych warunków została objęta mechanizmem odwrotnego obciążenia. W praktyce oznacza to, że to usługobiorca, a nie – jak dotychczas – usługodawca, jest zobligowany do rozliczenia VAT należnego z tytułu wykonanej usługi.

Pełen katalog usług budowlanych objętych proponowaną zmianą zawarto w dodanym do ustawy załączniku nr 14, który zawiera 47 pozycji dotyczących usług budowlanych. Do celów identyfikacji usługi posłużono się klasyfikacją PKWiU.

W art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT zaproponowano ograniczenie stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do przypadków, gdy:

1. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art.15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
2. usługodawcą jest podatnik , o którym mowa w art.15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art.113 ust.1 i 9;
3. usługodawca świadczy  budowlane  wymienione w poz.2-48 jako podwykonawca.

Jeżeli zatem którykolwiek z wyżej wymienionych warunków nie zostanie spełniony (np. usługobiorcą będzie konsument albo usługodawcą będzie bezpośredni wykonawca usługi), usługa będzie podlegać rozliczeniu na zasadach ogólnych (podatek rozlicza usługodawca).

Teoretycznie należałoby zatem pojęcie to rozumieć w sposób potoczny, tj. jako firmę lub osobę wykonującą pracę na zlecenie głównego wykonawcy; podmiot podporządkowany głównemu wykonawcy (zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN – www.sjp.pwn.pl). Usługi budowlane wykonywane na zlecenie głównego wykonawcy czy jego bezpośrednich podwykonawców, powinny być zatem rozliczane zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, gdyż są wykonywane przez podwykonawców. Faktury wystawione przez podwykonawców na rzecz innych podwykonawców czy na rzecz głównego wykonawcy nie zawierają zatem  podatku VAT i powinny wskazywać, że to ich nabywca zobowiązany jest rozliczyć podatek z tytułu nabycia –  wyrazy odwrotne obciążenie”.

Faktura wystawiona przez głównego wykonawcę na rzecz inwestora winna być rozliczona zgodnie ze standardowymi zasadami, tj. główny wykonawca jako usługodawca powinien wykazać w niej podatek VAT należny, który dla nabywcy będzie podatkiem naliczonym do odliczenia.

To na podmiocie świadczącym usługi budowlane będzie ciążył obowiązek weryfikacji, czy w odniesieniu do konkretnej transakcji działa jako podwykonawca usług budowlanych czy też nie. Zależy to przede wszystkim od tego, czy nabywca wykorzystuje te usługi do dalszego świadczenia usług budowlanych, czy też jest ich konsumentem i nabywa w celu zaspokojenia własnych potrzeb w zakresie remontu czy wybudowania obiektu. W tym drugim przypadku świadczący usługę będzie bowiem działał jako swego rodzaju wykonawca główny, a nie jako podwykonawca usług budowlanych. I w tym drugim przypadku usługodawca będzie miał obowiązek wystawić fakturę z podatkiem VAT (mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajdzie zastosowania).

Załącznik: załącznik nr 14 do ustawy o VAT

Ewa Stolarczyk

13 stycznia 2017 r., Olsztyn

Od 1 stycznia 2017r. z 15-proc. stawki podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie ustawy z dnia 5 września 2016r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016r., poz. 1550) będą mogli skorzystać ci spośród podatników tego podatku, którzy:

1. mają status małego podatnika – czyli takiego, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Limit sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) na 2017r. ustalony na podstawie danych z 2016r. wynosi zatem  5 157 000 PLN;
2. rozpoczynają dopiero swoją działalność – będą mogli stosować obniżoną stawkę w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność; w kolejnych latach podatkowych podmioty te będą mogły stosować niższą stawkę podatku tylko wtedy, jeżeli będą spełniały pierwszy z warunków, czyli będą małymi podatnikami; innymi słowy, każdy podatnik CIT będzie mógł stosować 15-proc. stawkę podatku w pierwszym roku swojej działalności.

Przepisów o niższej stawce podatku dochodowego nie stosuje się nigdy do podatkowych grup kapitałowych utworzonych zgodnie z art.1a ustawy o CIT, czyli grup co najmniej dwóch spółek prawa handlowego, mających osobowość prawną, które pozostają ze sobą w związkach kapitałowych.

Ustawodawca wprowadził rozwiązania legislacyjne, które mają przeciwdziałać różnego typu przekształceniom oraz restrukturyzacjom mającym na celu jedynie zmniejszenie obciążeń podatkowych.

Ograniczenia dotyczą spółek, które po takiej transformacji spełniałyby warunki do skorzystania z niższej stawki CIT:

• powstałych w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników (z wyjątkiem przekształcenia spółki podlegającej już uprzednio temu podatkowi w inną spółkę, podlegającą temu podatkowi np. spółka z. o.o w spółkę akcyjną) albo
• powstałych w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
• utworzonych przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników się oblicza, stosując odpowiednio art. 14 ustawy o CIT, albo
• utworzonych przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników.

Ewa Stolarczyk
9 listopada 2016 r., Olsztyn

Zgodnie ze zmianami wchodzącymi w życie 1 stycznia 2017 r., obniżeniu ulegnie limit wartości transakcji między przedsiębiorcami, które muszą być regulowane gotówką.

Obniżenie – z obecnych 15 tys. euro do zaledwie 15 tys. zł – limitu wartości transakcji między przedsiębiorcami, w ramach których płatności muszą być dokonywane (przyjmowane) za pośrednictwem rachunku płatniczego, to  zmiana przewidziana ustawą z 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Nowe rozwiązania wejdą w życie 1 stycznia 2017 r.

W ustawach podatkowych (o PIT i CIT) wprowadzono regulację, która określa skutki podatkowe po stronie kosztów uzyskania przychodów. Znajdzie ona zastosowanie w przypadku naruszenia obowiązku, który wynika ze znowelizowanego przepisu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (określającego limit wartości transakcji między przedsiębiorcami).

Zmiany te polegają na:

1. Wyłączeniu możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, albo
2. Obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów) w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego – w przypadku transakcji odnoszącej się do kosztu zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) będzie dokonywane w miesiącu dokonania płatności z pominięciem rachunku płatniczego.

Ministerstwo Finansów zwraca uwagę, że wprowadzane od 1 stycznia 2017 r. przepisy podatkowe odwołują się do pojęcia „płatności”, wynikającej z transakcji (o której mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), a zatem obejmują wyłącznie wskazany w nich sposób regulowania zobowiązania, tj. poprzez dokonywanie zapłaty.

Regulacje te zatem nie znajdą zastosowania do innych form regulowania (wygasania) zobowiązań, które ze swojej istoty nie mają charakteru płatności i nie są związane z rachunkiem płatniczym. W związku z tym formy uregulowania zobowiązań takie jak m.in. kompensata (potrącenie), czy wymiana barterowa nie są objęte omawianymi przepisami. Jakkolwiek dochodzi wówczas do uregulowania (wygaśnięcia) zobowiązania, to jednak strony umowy nie dokonują „płatności”, które mogłyby być objęte zakresem tych regulacji.

Natomiast w przypadku płatności, które odbywają się za pomocą instrumentów płatniczych, związanych z rachunkami płatniczymi, takimi jak m.in. karty płatnicze, jak również płatności dokonywanych poprzez systemy pośredniczące w płatnościach, takie jak PayPal, PayU itp., będzie spełniony wymóg dokonania ich za pośrednictwem rachunku.

Zgodnie z przepisami przejściowymi, zmieniane regulacje prawne znajdą zastosowanie do płatności dokonywanych w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 stycznia 2017 r. Nie będą one jednak stosowane względem płatności wynikających z transakcji zawartych przed dniem 1 stycznia 2017 r., dla których obowiązywać będzie dotychczasowy próg kwotowy, czyli 15 tys. EUR.

Ewa Stolarczyk

Olsztyn, 28 października 2016 r.