22 stycznia 2018 roku mija nieprzekraczalny termin ewentualnego złożenia do urzędu skarbowego kilku oświadczeń, bardzo istotnych dla osób wynajmujących nieruchomości w ramach tzw. najmu prywatnego
- oświadczenia dotyczącego wyboru formy opodatkowania – w sytuacji kiedy tę formę opodatkowania chcemy zmienić,
- oświadczenia o opodatkowaniu całości przychodów/dochodów z najmu współwłasności małżeńskiej przez jednego ze współmałżonków,
- oświadczenia dotyczącego kwartalnego rozliczania ryczałtu.
W ramach najmu prywatnego możemy wybrać ryczałt (8,5% od przychodu) lub zasady ogólne (18% lub 32% od dochodu).
Z reguły, gdy wynajmujący ma wysokie koszty tj. wysoką amortyzację (10%) w przypadku budynków i lokali używanych i odsetki od kredytu, bardziej opłaca się rozliczanie podatku od dochodu (na zasadach ogólnych). W sytuacji, gdy wynajmujący nie może rozliczyć wysokich kosztów (niska amortyzacja 2,5%, bo mieszkanie jest nowe albo ma niską wartość początkową, brak odsetek od kredytu), ryczałt od przychodów umożliwia płacenie niższego podatku dochodowego.
Wybór ryczałtowej formy opodatkowania najmu prywatnego poprzez złożenie oświadczenia do naczelnika US właściwego ze względu na miejsce zamieszkania możliwy jest tylko raz w roku:
- na jego początku (do 20 stycznia) jeżeli jesteśmy już podatnikiem uzyskującym przychody z najmu albo
- do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wynajmujący osiągnął pierwszy przychód z tytułu najmu (jeśli rozpoczynamy wynajem w trakcie roku podatkowego), albo
- do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód pojawił się w grudniu.
Zawiadomienie o wyborze jest konieczne w przypadku zmiany formy opodatkowania najmu prywatnego. Pisemne oświadczenie do US powinniśmy złożyć, jeśli w poprzednim roku rozliczaliśmy się według skali podatkowej, a chcielibyśmy przejść na ryczałt bądź odwrotnie – płaciliśmy ryczałt, a chcielibyśmy przejść na zasady ogólne. Wybór formy opodatkowania dotyczy podatnika, a nie każdego jego lokalu osobno.
Zasadniczo, w najmie prywatnym dochody czy też przychody z najmu nieruchomości, która stanowi współwłasność małżeńską, powinny być opodatkowane przez każdego z małżonków osobno. Istnieje możliwość, żeby całość najmu współwłasności rozliczał jeden z małżonków, pod warunkiem że:
- między małżonkami jest wspólnota majątkowa;
- małżonkowie złożą w odpowiednim terminie w US odpowiednie oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu/przychodu przez jednego z małżonków.
Możliwość rozliczania przez jednego z małżonków dotyczy tylko wspólnego majątku (we współwłasności małżeńskiej). W przypadku majątku odrębnego jego właściciel (mąż albo żona) musi samodzielnie rozliczyć przychody/dochody z najmu tego majątku.
W przypadku ryczałtu oświadczenie o wyborze opodatkowania całości przychodu z najmu przez jednego z małżonków, podpisane przez oboje małżonków, należy złożyć naczelnikowi US właściwego ze względu na ich miejsce zamieszkania do 20 stycznia danego roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
W przypadku rozliczania na zasadach ogólnych oświadczenie o wyborze opodatkowania całości dochodu z najmu przez jednego z małżonków, podpisane przez oboje małżonków, należy złożyć właściwemu naczelnikowi US najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności.
Od 2015 r., zgodnie z zapisami ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wybór zasady opodatkowania całości przychodu/dochodu przez jednego z małżonków dotyczy również lat następnych, chyba że małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości przychodu/dochodu przez jednego z małżonków. Nie ma zatem konieczności składania tego oświadczenia co roku.
Rozliczenie najmu prywatnego na zasadach ogólnych może odbywać się wyłącznie w trybie miesięcznym. W przypadku ryczałtu wynajmujący ma możliwość wyboru trybu miesięcznego lub kwartalnego.
Kwartalnie może jednak rozliczać ryczałt tylko podatnik, którego przychody z działalności prowadzonej osobiście osiągnięte w poprzednim roku nie przekroczyły 25 000 Euro. Przeliczenia tej kwoty na złotówki dokonuje się, stosując średni kurs ogłaszany przez NBP, obowiązujący 1 października poprzedniego roku podatkowego. Według kursu Euro z 1 października 2017 roku, w 2018 roku kwartalnie mogą rozliczać się osoby, których przychody w 2017 roku nie przekroczyły 107 842,50 zł. W przypadku osiągania przychodów z tego samego źródła przez małżeństwo, powyższy limit 25 000 Euro jest liczony dla każdego z małżonków osobno.
W celu rozliczania ryczałtu kwartalnie, należy zawiadomić o tym naczelnika US właściwego ze względu na miejsce zamieszkania do 20 stycznia danego roku. Zawiadomienie obowiązuje również w kolejnych latach.
Podatnicy rozpoczynający najem w trakcie roku podatkowego (po 20 stycznia danego roku) nie mają możliwości wyboru trybu kwartalnego. Powinni w danym roku rozliczać się w trybie miesięcznym, a dopiero od początku kolejnego roku podatkowego mogą wybrać tryb kwartalny (o ile oczywiście ich przychody nie przekroczą 25 000 Euro).
Od 1 stycznia 2018 r. wprowadzono roczny limit w kwocie 100.000 zł dla przychodów uzyskiwanych z najmu prywatnego (prowadzonego poza działalnością gospodarczą), po przekroczeniu którego stawka ryczałtu wzrośnie z 8,5% do 12,5 %.
A dokładniej:
- obowiązująca dotychczas, 8,5% stawka ryczałtu, będzie stosowana wyłącznie do rozliczania przychodów z najmu do kwoty stanowiącej równowartość 100.000 zł w roku podatkowym,
- nadwyżka przychodu ponad tę kwotę będzie opodatkowana 12,5% stawką ryczałtu.
Istotne jest, że w przypadku małżeństw, wskazany wyżej limit kwoty przychodów umożliwiający skorzystanie z niższej stawki ryczałtu, dotyczy łącznie obojga małżonków (jeśli istnieje między nimi wspólność majątkowa). Małżonkowie nie będą mogli obniżyć podatku poprzez odrębne rozliczanie przychodów z najmu przez każdego z nich osobno.
Ewa Stolarczyk
Opodatkowanie VAT sprzedaży toreb na zakupy z tworzyw sztucznych zgodnie z komunikatem Ministra Finansów z 22 grudnia 2017r.
/w Porady ksiegowe /Autor Abak0401171 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 12 października 2017 r. o zmianie ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2056) wprowadzające opłatę recyklingową, która jest pobierana od lekkich toreb z tworzywa sztucznego, oferowanych przy zakupach.
Opłata ta jest pobierana przez przedsiębiorców prowadzących jednostki handlu detalicznego lub hurtowego za torby o grubości od 15 do 50 mikrometrów. Cieńsze torebki (używane np. do pakowania pieczywa czy warzyw) i grubsze wielorazowe torby są zwolnione z opłaty na rzecz państwa. Klienci sklepów nie będą musieli płacić za tzw. zrywki. To bardzo lekkie torby z tworzywa sztucznego o grubości poniżej 15 mikrometrów. Jest jeden warunek – muszą być one używane wyłącznie ze względów higienicznych lub do pakowania żywności sprzedawanej luzem. Chodzi np. o warzywa, owoce, mięso.
Stawka opłaty recyklingowej wynosi 0,20 zł za jedną sztukę lekkiej torby na zakupy z tworzywa sztucznego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie stawki opłaty recyklingowej (Dz. U. poz. 2389)
WAŻNE: Ministerstwo Finansów informuje, że opłata recyklingowa, która jest elementem należności za dostawę lekkiej torby, jest wliczana do podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy opodatkowanej VAT ze stawką 23% przy założeniu, że dostawy dokonywać będzie podatnik VAT czynny.
Czym jest podstawa opodatkowania?
Podstawą opodatkowania, co do zasady, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Włącza się tu otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
Podstawa opodatkowania obejmuje (zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT):
W ten sam sposób traktowane są na gruncie przepisów VAT podobnego rodzaju opłaty za torby z tworzyw sztucznych w innych państwach członkowskich – są one wliczane do podstawy opodatkowania tym podatkiem.
Sprzedaż toreb wykazuje się na kasach fiskalnych
Sprzedaż toreb z tworzywa sztucznego na zakupy dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych podlega ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących na zasadach ogólnych – na paragonie fiskalnym umieszczana jest kwota zapłaty z tytułu sprzedaży torby (podobnie w przypadku faktury), nie ma konieczności wyodrębniania samej kwoty opłaty recyklingowej. Ponieważ paragon i faktura, które potwierdzają sprzedaż toreb, zawierają informacje o liczbie sprzedanych toreb, kwota opłaty recyklingowej będzie możliwa do ustalenia w następujący sposób – przez przemnożenie liczby toreb i stawki tej opłaty za 1 sztukę torby (0,20 zł).
Przedsiębiorcy powinni zatem ustalić stosowne procedury, które pozwolą im na wyliczenie liczby sprzedanych lekkich toreb na zakupy z tworzywa sztucznego w 2018 roku, od których należy uiścić opłatę recyklingową. Iloczyn ustalonej ilości toreb i stawki 0,20 zł pozwoli na ustalenie wysokości opłaty recyklingowej
Opłata recyklingowa
Opłata recyklingowa jest dochodem budżetu państwa i powinna być wpłacana do 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana – na rachunek bieżący dochodów Ministerstwa Środowiska. Z uwagi na termin przekazywania opłaty recyklingowej (nastąpi to po raz pierwszy do 15 marca 2019 r.) w chwili obecnej taki rachunek jeszcze nie został utworzony.
Kwota netto zapłaty z tytułu sprzedaży torby powinna być powiększona o kwotę opłaty recyklingowej, która będzie w całości wpłacona na rachunek bieżący dochodów Ministerstwa Środowiska i od całości powinien być naliczony podatek od towarów i usług.
Ewa Stolarczyk
Nowy limit amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych
/w Porady ksiegowe /Autor Abak040117Od 1 stycznia 2018 r. limit wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych umożliwiający jednorazowe zaliczenie wydatków na nabycie tych środków lub wartości do kosztów uzyskania przychodów został podwyższony z 3 500 zł do 10 000 zł. Stosowne zmiany w ustawie o PIT, a także w ustawie o CIT, wprowadza tzw. duża nowelizacja ustaw o podatkach dochodowych (Dz.U. poz. 2175). Nowy limit będzie mieć zastosowanie do składników majątku przyjętych do używania po dniu 31 grudnia 2017 r.
Limit obowiązujący do końca 2017 r., umożliwiający bezpośrednie zaliczenie wydatku na nabycie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do kosztów uzyskania przychodów wynosił 3500 zł i nie był aktualizowany od kilkunastu lat. Podwyższenie ww. kwoty do wysokości 10 000 zł, tj. powyżej czynnika inflacji, ma stanowić formę dodatkowej zachęty do zwiększenia wydatków inwestycyjnych, która w głównym stopniu powinna oddziaływać na mikro-, małe i średnie przedsiębiorstwa.
Zamiast amortyzacji bezpośrednio w koszty
Podatnicy od dnia 1 stycznia 2018 r. mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania, co ma wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego.
Obowiązkowa amortyzacja
W stanie prawnym od 1 stycznia 2018 r. podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych obowiązkowo, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania będzie wyższa niż 10 000 zł.
W przypadku gdy wartość początkowa będzie równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy:
Ulepszenie środka trwałego
Jeżeli środki trwałe ulegną ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków należy powiększyć o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł.
Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Jeżeli wydatki na ulepszenie w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji nie przekroczą od 1 stycznia 2018 r. limitu 10 000 zł będą stanowić koszt uzyskania przychodów w miesiącu (kwartale) ich poniesienia.
Przepisy przejściowe
Nowy limit w kwocie 10 000 zł będzie miał zastosowanie do składników majątku przyjętych do używania po dniu 31 grudnia 2017 r.
Ewa Stolarczyk, Abak S.A.
Podatek od najmu prywatnego (poza działalnością gospodarczą) w 2018 r. – wprowadzenie limitu dla ryczałtu 8,5%
/w Porady ksiegowe /Autor Abak04011722 stycznia 2018 roku mija nieprzekraczalny termin ewentualnego złożenia do urzędu skarbowego kilku oświadczeń, bardzo istotnych dla osób wynajmujących nieruchomości w ramach tzw. najmu prywatnego
W ramach najmu prywatnego możemy wybrać ryczałt (8,5% od przychodu) lub zasady ogólne (18% lub 32% od dochodu).
Z reguły, gdy wynajmujący ma wysokie koszty tj. wysoką amortyzację (10%) w przypadku budynków i lokali używanych i odsetki od kredytu, bardziej opłaca się rozliczanie podatku od dochodu (na zasadach ogólnych). W sytuacji, gdy wynajmujący nie może rozliczyć wysokich kosztów (niska amortyzacja 2,5%, bo mieszkanie jest nowe albo ma niską wartość początkową, brak odsetek od kredytu), ryczałt od przychodów umożliwia płacenie niższego podatku dochodowego.
Wybór ryczałtowej formy opodatkowania najmu prywatnego poprzez złożenie oświadczenia do naczelnika US właściwego ze względu na miejsce zamieszkania możliwy jest tylko raz w roku:
Zawiadomienie o wyborze jest konieczne w przypadku zmiany formy opodatkowania najmu prywatnego. Pisemne oświadczenie do US powinniśmy złożyć, jeśli w poprzednim roku rozliczaliśmy się według skali podatkowej, a chcielibyśmy przejść na ryczałt bądź odwrotnie – płaciliśmy ryczałt, a chcielibyśmy przejść na zasady ogólne. Wybór formy opodatkowania dotyczy podatnika, a nie każdego jego lokalu osobno.
Zasadniczo, w najmie prywatnym dochody czy też przychody z najmu nieruchomości, która stanowi współwłasność małżeńską, powinny być opodatkowane przez każdego z małżonków osobno. Istnieje możliwość, żeby całość najmu współwłasności rozliczał jeden z małżonków, pod warunkiem że:
Możliwość rozliczania przez jednego z małżonków dotyczy tylko wspólnego majątku (we współwłasności małżeńskiej). W przypadku majątku odrębnego jego właściciel (mąż albo żona) musi samodzielnie rozliczyć przychody/dochody z najmu tego majątku.
W przypadku ryczałtu oświadczenie o wyborze opodatkowania całości przychodu z najmu przez jednego z małżonków, podpisane przez oboje małżonków, należy złożyć naczelnikowi US właściwego ze względu na ich miejsce zamieszkania do 20 stycznia danego roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
W przypadku rozliczania na zasadach ogólnych oświadczenie o wyborze opodatkowania całości dochodu z najmu przez jednego z małżonków, podpisane przez oboje małżonków, należy złożyć właściwemu naczelnikowi US najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności.
Od 2015 r., zgodnie z zapisami ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wybór zasady opodatkowania całości przychodu/dochodu przez jednego z małżonków dotyczy również lat następnych, chyba że małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości przychodu/dochodu przez jednego z małżonków. Nie ma zatem konieczności składania tego oświadczenia co roku.
Rozliczenie najmu prywatnego na zasadach ogólnych może odbywać się wyłącznie w trybie miesięcznym. W przypadku ryczałtu wynajmujący ma możliwość wyboru trybu miesięcznego lub kwartalnego.
Kwartalnie może jednak rozliczać ryczałt tylko podatnik, którego przychody z działalności prowadzonej osobiście osiągnięte w poprzednim roku nie przekroczyły 25 000 Euro. Przeliczenia tej kwoty na złotówki dokonuje się, stosując średni kurs ogłaszany przez NBP, obowiązujący 1 października poprzedniego roku podatkowego. Według kursu Euro z 1 października 2017 roku, w 2018 roku kwartalnie mogą rozliczać się osoby, których przychody w 2017 roku nie przekroczyły 107 842,50 zł. W przypadku osiągania przychodów z tego samego źródła przez małżeństwo, powyższy limit 25 000 Euro jest liczony dla każdego z małżonków osobno.
W celu rozliczania ryczałtu kwartalnie, należy zawiadomić o tym naczelnika US właściwego ze względu na miejsce zamieszkania do 20 stycznia danego roku. Zawiadomienie obowiązuje również w kolejnych latach.
Podatnicy rozpoczynający najem w trakcie roku podatkowego (po 20 stycznia danego roku) nie mają możliwości wyboru trybu kwartalnego. Powinni w danym roku rozliczać się w trybie miesięcznym, a dopiero od początku kolejnego roku podatkowego mogą wybrać tryb kwartalny (o ile oczywiście ich przychody nie przekroczą 25 000 Euro).
Od 1 stycznia 2018 r. wprowadzono roczny limit w kwocie 100.000 zł dla przychodów uzyskiwanych z najmu prywatnego (prowadzonego poza działalnością gospodarczą), po przekroczeniu którego stawka ryczałtu wzrośnie z 8,5% do 12,5 %.
A dokładniej:
Istotne jest, że w przypadku małżeństw, wskazany wyżej limit kwoty przychodów umożliwiający skorzystanie z niższej stawki ryczałtu, dotyczy łącznie obojga małżonków (jeśli istnieje między nimi wspólność majątkowa). Małżonkowie nie będą mogli obniżyć podatku poprzez odrębne rozliczanie przychodów z najmu przez każdego z nich osobno.
Ewa Stolarczyk
Zmiana stanowiska organów podatkowych ws. limitu płatności gotówkowych dla umów na czas nieokreślony zawartych między przedsiębiorcami
/w Porady ksiegowe /Autor Abak040117W przypadku każdej z umów na czas nieokreślony obowiązuje limit płatności gotówkowych w zależności od wysokości wynagrodzenia, czasu ich trwania i okresu wypowiedzenia.
Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 marca 2017 r., nr 2461-IBPB-1-2.4510.12.2017.2.MM w przypadku umów zawartych na czas nieokreślony, pojęcie jednorazowej wartości transakcji odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje wynagrodzenie. Okresami rozliczeniowymi mogą być miesiąc, kwartał lub inne okresy podane w umowie najmu. Do ustalenia wartości limitu bierzemy pod uwagę poszczególne okresy rozliczeniowe i nie sumujemy kolejnych faktur lub płatności. W przypadku umowy zawartej na czas nieokreślony każda płatność za okres rozliczeniowy jest traktowana jako osobna transakcja i nie jest sumowana do limitu 15 000 zł, a zatem każda może być regulowana gotówką bez konsekwencji w postaci braku możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych. Taką informację wysłaliśmy do klientów w formie alertu oraz zamieściliśmy na stronie Abak.
Obecnie KIS zmieniło swoje stanowisko w sposób bardzo niekorzystny dla umów dotyczących usług ciągłych zawartych na czas nieokreślony.
Na stronie Ministerstwa Rozwoju znajdują się wyjaśnienia i praktyczne przykłady, na które powołuje się KIS w rozmowach telefonicznych z podatnikami, mimo że nie mają formy interpretacji ogólnej ani objaśnień podatkowych. Zgodnie z informacją na stronie jest to Serwis informacyjno-usługowy dla przedsiębiorcy.
Przykłady wskazują, że w przypadku umów na czas nieokreślony z ustalonym wynagrodzeniem okresowym, w zależności od wysokości wynagrodzenia za okres rozliczeniowy oraz okresu wypowiedzenia, każda z tych umów po upływie określonego czasu obowiązywania będzie wymagała dokonywania płatności za pomocą rachunku bankowego, czyli każda z tych umów ma limit płatności gotówkowych 15 000 zł. Kwalifikacja płatności zależy od wysokości wynagrodzenia, okresu rozliczeniowego i okresu wypowiedzenia. Jeżeli dla umowy na czas nieokreślony suma wynagrodzeń pewnych (które będzie trzeba zapłacić zanim upłynie okres wypowiedzenia) przekroczy limit 15 000 zł, od pierwszej płatności powinny być rozliczane bezgotówkowo. Zatem w przypadku wszystkich umów na czas nieokreślony sumujemy poszczególne okresy rozliczeniowe od 1 stycznia 2017r. (wejście w życie przepisów dotyczących limitu płatności gotówkowych) i od okresu rozliczeniowego, w którym suma wynagrodzeń przekroczy limit 15 000 zł, realizujemy płatności w formie bezgotówkowej. Wpłata gotówki na rachunek bankowy kontrahenta albo wykonanie przelewu pocztowego nie jest płatnością bezgotówkową. Niespełnienie tego warunku będzie skutkować brakiem możliwości zaliczenia wydatków opłacanych gotówką do kosztów uzyskania przychodów.
Przykład 1
Umowa na czas nieokreślony, płatność miesięcznie 8000 złotych, okres wypowiedzenia 3 miesiące. W takim przypadku, ponieważ nawet teoretycznie przyjmując, że umowę można wypowiedzieć w dniu zawarcia, strony mogą jednoznacznie określić, że do czasu jej zakończenia nastąpią trzy płatności po 8000 zł każda, więc limit zostanie przekroczony. Od pierwszej płatności obowiązuje rozliczenie bezgotówkowe.
Przykład 2
Umowa na czas nieokreślony, płatność miesięcznie 2000 złotych, okres wypowiedzenia – tydzień. W takim przypadku płatności do momentu przekroczenia limitu ustawowego mogą być dokonywane w gotówce – z dniem dokonania pierwszej płatności strony nie wiedzą, jak długo będzie trwała umowa i jaka będzie jej łączna wartość, ale wiedzą, że w przypadku najkrótszego możliwego terminu obowiązywania limit obrotu gotówkowego nie zostanie przekroczony.
Przykład 3
Umowa na czas nieokreślony, płatność miesięcznie 2000 złotych, okres wypowiedzenia 3 miesiące liczonym od początku miesiąca następującego po tym, w którym złożono wypowiedzenie. W takim przypadku płatności do momentu, w którym strony wiedzą, że limit nie został przekroczony mogą być dokonywane w gotówce – z dniem dokonania pierwszej płatności strony nie wiedzą, jak długo będzie trwała umowa i jaka będzie jej łączna wartość, ale wiedzą, że w przypadku najkrótszego możliwego terminu obowiązywania limit obrotu gotówkowego nie zostanie przekroczony. Wiedzą jednak, że okres wypowiedzenia to 3 miesiące, a w tym okresie wartość umowy wyniesie 6000 zł. Zatem w 5 miesiącu wiedzą, że wartość transakcji przekroczy limit ustawowy.
Czerwony kolor – od której płatności stosuje się obowiązek rozliczenia bezgotówkowego
Niebieski kolor – od której płatności przekroczono limit
Ewa Stolarczyk
Wyniki za III kw. 2017 r.
/w Bez kategorii, News /Autor Abak040117Grupa wykazała wzrost sprzedaży o 4% rdr, zarówno w III kw., jak i narastająco w okresie I-III kw. 2017 r.
Raport znajduje się do pobrania pod tym adresem.
Opodatkowanie VAT transakcji zamiany i barteru
/w Porady ksiegowe /Autor Abak040117W artykule przybliżamy zasady opodatkowania VAT transakcji zamiany i barteru.
1. Transakcja zamiany
Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega przede wszystkim odpłatna dostawa towarów dokonana na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Dana dostawa podlega opodatkowaniu, jeżeli została dokonana za odpłatnością. Co istotne odpłatność nie musi mieć postaci pieniężnej (musi być jedynie wyrażalna w pieniądzu). Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać formę rzeczową (zapłata w postaci innego towaru lub usługi) albo mieszaną (zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa). Umowa zamiany to umowa, w ramach której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy (art. 603 Kodeks cywilny). Zatem, w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy jak i nabywcy. Umowa zamiany jest zatem umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega jedynie na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy Na gruncie ustawy o VAT każda z dokonujących zamiany stron umowy dokonuje dostawy towaru na rzecz drugiej strony. Na każdym z uczestniczących w transakcji zamiany podmiotów spoczywa obowiązek rozpoznania obowiązku podatkowego zgodnie z regulacjami tej ustawy.
W przypadku zamiany obowiązek podatkowy powstanie na zasadzie ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT – tj. z chwilą dokonania dostawy towaru. Podstawa opodatkowania przy zamianie również określana jest na zasadach ogólnych. Reguła ta wyrażona została w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a zgodnie z nią przy umowie zamiany podstawę opodatkowania stanowi wszystko, co jest zapłatą z tytułu dostawy, czyli wszystkie korzyści, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy lub osoby trzeciej.
2. Transakcje barterowe
Z barterem mamy do czynienia wówczas gdy przedsiębiorcy dążąc do wyeliminowania wzajemnych rozliczeń lub zredukowania ich kwot, dostarczają sobie nawzajem potrzebnych towarów lub usług. Umowa barterowa ma cechy zbliżone do umowy zamiany. Różnica pomiędzy umową barteru a umową zamiany polega na tym, że przedmiotem tej drugiej mogą być wyłącznie rzeczy, z kolei przedmiotem umowy barterowej może być również świadczenie usług.
Umowa taka powinna zawierać kilka najistotniejszych elementów: datę i miejsce zawarcia, oznaczenie stron transakcji, specyfikację usług oraz warunki ich wykonania, ilość i wartość towarów, wskazanie uprawnień stron.
Barter uznać można za umowę nienazwaną bardzo zbliżoną do umowy zamiany, czyli jej cechami są zarówno odpłatność jak i podleganie opodatkowaniu VAT. Podstawa opodatkowania oraz moment powstania obowiązku podatkowego dla barteru są takie same jak przy „zwykłej” zamianie. Potwierdza to np. wyrok NSA z 4 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 1447/14, w którym Sąd stwierdza, że przy umowie barterowej moment powstania obowiązku podatkowego powinien zostać ustalony odrębnie dla każdej ze stron umowy, zgodnie z przedmiotem czynności dokonywanych przez każdą z nich. Jeżeli dla danej dostawy lub świadczonej usługi nie jest przewidziany szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, powstanie on na zasadach ogólnych. W przypadku powstania obowiązku podatkowego w ten sposób dla transakcji barterowej, fakturę wystawia się:
Pomimo, że w przypadku barteru nie następuje przesunięcie środków finansowych, transakcja taka musi zostać odpowiednio zaewidencjonowana.
W ewidencjach VAT transakcja barterowa powinna zostać odnotowana w sposób właściwy dla umów kupna – sprzedaży, ponieważ każda ze stron jest zarówno kupującym jak i sprzedającym. Towary i usługi rozliczane w transakcji barterowej – jak zauważył w powyższym orzeczeniu NSA – objęte są VAT ze stawką właściwą dla danego towaru lub usługi.
Ewa Stolarczyk
Wystarczy jeden przelew do ZUS
/w Porady ksiegowe /Autor Abak040117Od 1 stycznia 2018 r. firmy, przedsiębiorcy oraz osoby samozatrudnione będą opłacać wszystkie składki jednym zwykłym przelewem na indywidualny numer rachunku składkowego. Jeden przelew do ZUS to oszczędność czasu i kosztów.
Obecnie każdy płatnik musi co miesiąc wykonać co najmniej trzy przelewy, żeby uregulować składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i inne fundusze. Musi przy tym poprawnie wskazać w specjalnym formularzu przelewu o określonym formacie wiele danych, m.in. NIP i numer deklaracji rozliczeniowej, żeby wpłata zaksięgowała się prawidłowo.
Od 1 stycznia 2018 r. wszystkie składki, bez względu na okres którego dotyczą, należy wpłacać na indywidualny numer rachunku składkowego. Jeśli płatnik nie będzie znał swojego numeru rachunku składkowego, nie opłaci w 2018 r. składek. Dotychczasowe rachunki ZUS zostaną zamknięte 31 grudnia 2017r. Od 1 stycznia składki będzie można opłacić wyłącznie na swój indywidualny rachunek składkowy. Ten numer ma 26 znaków. Dwie pierwsze cyfry, to oznaczenie banku. Cyfry od trzeciej do dziesiątej to numer identyfikujący ZUS. Ostatnie dziesięć cyfr to NIP przedsiębiorcy.
Informację o numerze tego rachunku każdy płatnik składek dostanie z ZUS listem poleconym w czwartym kwartale 2017 r. Oczywiście list dotrze do płatnika, gdy ZUS zna jego aktualny adres. Jeśli nie zgłosił zmiany danych, powinien to zrobić jak najszybciej.
Jeśli płatnik do końca grudnia 2017 r. nie otrzyma informacji o numerze rachunku składkowego albo zgubi list, powinien zgłosić się do ZUS albo zadzwonić do Centrum Obsługi Telefonicznej ZUS (nr tel. 22 560 16 00). Jeśli płatnik składek ma profil na Platformie Usług Elektronicznych ZUS, to po zmianie tam właśnie znajdzie swój numer rachunku składkowego (w zakładce „Płatnik”).
W 2018 r. płatnik jednym przelewem opłaci składki na:
Oznacza to, że zamiast trzech albo czterech przelewów będzie wypełniał tylko jeden. Poniesie też niższe koszty. Uniknie także popełnienia wielu błędów, bo nie będzie podawał w przelewie, tak jak obecnie, danych identyfikacyjnych, m.in. NIP, numeru REGON czy PESEL, a także okresu i typu wpłaty.
Dzięki temu, że płatnik będzie miał swój numer rachunku składkowego, ZUS od razu zaksięguje wpłaty na jego koncie. Będą one automatycznie powiązane z jego kontem (kontem płatnika składek).
Płatnik nie będzie podawał w przelewie, jakie składki opłaca i za jaki okres. ZUS każdą wpłatę podzieli proporcjonalnie na wszystkie ubezpieczenia i fundusze. Zrobi to na podstawie składek za ostatni miesiąc, które płatnik wpisał do deklaracji rozliczeniowej albo które wpisał ZUS, jeśli płatnik był zwolniony z jej przekazywania.
Jeśli płatnik będzie miał długi składkowe, to wpłata pokryje najstarszą należność. Dzięki temu nie będą rosły odsetki za zwłokę.
Płatnik, który ma długi składkowe, nie będzie mógł w 2018 r. opłacić tylko bieżących składek na ubezpieczenia społeczne (w tym na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe), aby korzystać ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (np. z zasiłku chorobowego).
Jego wpłata pokryje najpierw zaległości z odsetkami, a dopiero potem bieżące składki. Poza tym wpłata będzie rozdzielona proporcjonalnie na wszystkie składki.
Jeśli przedsiębiorca nie może spłacić całego zadłużenia, a chce podlegać dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu i otrzymywać z niego w razie potrzeby świadczenia, to powinien skorzystać z układu ratalnego. Gdy go podpisze, ZUS rozliczy jego wpłatę zgodnie z terminem wymagalności raty i bieżących składek. Taka umowa zapewni mu objęcie ubezpieczeniem chorobowym i prawo do świadczeń. W zawarciu układu pomogą doradcy ZUS. Z ich pomocy można skorzystać w każdym oddziale Zakładu. Płatnik, który podpisze układ ratalny, będzie spłacał raty na indywidualny numer rachunku składkowego odrębnym przelewem (w terminie wyznaczonym dla kolejnych rat).
Ewa Stolarczyk
Nowe obowiązki dla czynnych podatników VAT
/w Porady ksiegowe /Autor Abak040117Od 1 stycznia 2018 r. obowiązek prowadzenia elektronicznej ewidencji VAT (rejestr sprzedaży VAT i rejestr zakupów VAT) i przesyłania jej jako Jednolitego Pliku Kontrolnego dla potrzeb VAT (JPK_VAT) obejmie również mikroprzedsiębiorców, którzy dotychczas korzystali z przepisów przejściowych i nie składali JPK-VAT, a ewidencje VAT mogli powadzić w formie papierowej.
Zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2004 nr 173 poz. 1807) w art. 104 czytamy: „Za mikroprzedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
Zatem obowiązek przekazywania JPK_VAT bez wezwania organu podatkowego będzie od 2018 roku dotyczyć wszystkich czynnych podatników VAT składających deklaracje VAT-7/VAT-7K. Przedsiębiorcy, którzy korzystają ze zwolnienia przedmiotowego z VAT ze względu na rodzaj wykonywanych czynności (np. lekarze, pośrednicy ubezpieczeniowi, podmioty świadczące usługi edukacyjne), a także firmy zwolnione z VAT podmiotowo ze względu na nieprzekroczenie limitu obrotów 200 000 zł nie będą objęci obowiązkiem przesyłania JPK. Natomiast każdy czynny podatnik podatku od towarów i usług, niezależnie od wybranej formy rozliczenia podatku dochodowego (karta, podatkowa, ryczałt, normy szacunkowe dochodu, skala podatkowa, podatek liniowy), a także każdy rolnik który wybrał opodatkowanie podatkiem VAT podlegają obowiązkowi przesyłania JPK-VAT.
Na podstawie przepisów przejściowych duże przedsiębiorstwa wysyłają JPK_VAT już od 1 lipca 2016 r., a małe i średnie od 1 stycznia 2017 r. Od 1 stycznia 2018r. nie będzie już żadnych wyjątków i każdy czynny podatnik VAT będzie przesyłał bez wezwania organu podatkowego co miesiąc do 25 dnia następnego miesiąca strukturę ewidencje zakupu i sprzedaży VAT – JPK_VAT
Jednolity Plik Kontrolny
Jednolity Plik Kontrolny jest zbiorem danych, tworzonym z systemów informatycznych podmiotu gospodarczego poprzez bezpośredni eksport danych, zawierającym informacje o operacjach gospodarczych za dany okres, posiadającym ustandaryzowany układ i format (schemat XML), umożliwiający jego łatwe przetwarzanie. Jest to elektroniczny format danych z ewidencji księgowych i podatkowych oraz dowodów księgowych, które podatnicy muszą przekazywać organom podatkowym oraz organom kontroli skarbowej. Ten elektroniczny format jest jednolity dla całego kraju.
Celem wprowadzenia JPK jest przede wszystkim skrócenie czasu wykonywania czynności podatkowych, zmniejszenie ich dokuczliwości, co w efekcie ma prowadzić do zmniejszenia kosztów. Pozwoli to przedsiębiorcom na dokonywanie wewnętrznych audytów by znaleźć nieprawidłowości w księgach. Umożliwi to również ciągłe monitorowanie działań w przedsiębiorstwie. Ułatwi to pracę także organom podatkowym, gdyż pozwoli na bardziej automatyczną weryfikację danych, a ich ujednolicenie przyczyni się do szybszego przeprowadzania kontroli.
Podstawą prawną dla wprowadzenia Jednolitego Pliku Kontrolnego jest ustawa z 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2016 r. poz. 846). Dodano w niej w art. 82 § 1b. „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy”.
Ewidencja VAT stanowiąca podstawę pliku JPK-VAT) musi być od 1 stycznia 2018r. prowadzona w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych i powinna zawierać w szczególności:
Zarówno struktura JPK_VAT, jak i deklaracja VAT powinny być odzwierciedleniem ewidencji zakupów i sprzedaży VAT. Dane ujęte w JPK_VAT powinny zatem być zgodne z danymi wykazanymi w deklaracji VAT.
Uwaga!
ABAK S.A. w ramach umowy o obsługę księgową zapewnia terminowe przesyłanie struktur JPK VAT dla zleceniodawców będących czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.
Ewa Stolarczyk
Uwaga na zakupy od podmiotów niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni!
/w Porady ksiegowe /Autor Abak040117Organy podatkowe dla zachowania przez nabywcę prawa do odliczenia podatku naliczonego oczekują zachowania przez nabywcę przesłanek należytej staranności.
Przekazywanie przez podatników plików JPK-VAT wiąże się z otrzymywaniem przez nich informacji, że w ich ewidencjach zakupu VAT znajdują się faktury wystawione przez podmiot niezarejestrowany, co zgodnie z opinią organów podatkowych nie pozwala na odliczenie przez nabywcę podatku naliczonego.
Takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 kwietnia 2017 r. (3063-ILPP1-2.4512.2. 2017.2.AW)
Spółka prowadząca działalność deweloperską wniosła o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług pytając, czy przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT.
Spółka zwykle realizuje swoje przedsięwzięcia przy pomocy podwykonawców, z którymi podpisuje umowy i zlecenia o realizację usług budowlanych. Na takich zasadach między grudniem 2015 roku a sierpniem 2016 roku spółka kupiła usługi budowlane od podmiotu, który okazał się być niezarejestrowanym podatnikiem VAT. O tym, że podwykonawca nie zarejestrował się dla celów VAT, spółka dowiedziała się dopiero w listopadzie 2016 roku w czasie prowadzonej w spółce kontroli podatkowej dotyczącej rozliczeń za sierpień 2016 roku. Wszystkie usługi udokumentowane fakturami kontrahenta zostały faktycznie zrealizowane i potwierdzone protokołami odbioru wykonanych robót. W konsekwencji, w przekonaniu podatnika miał on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur przedmiotowego kontrahenta, skoro objęte nimi usługi zostały faktycznie wykonane, a ich nabycie miało związek z czynnościami opodatkowanymi, związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W interpretacji organ uznał, że spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur przedmiotowego kontrahenta. Powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej fiskus wskazał, że warunkiem prawa do odliczenia VAT naliczonego jest dochowanie przez podatnika należytej staranności w kontaktach z kontrahentami. Prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez nabycie lub dostawę uczestniczył w oszustwie dotyczącym VAT, popełnionym przez dostawcę lub inny podmiot działający na wcześniejszym lub dalszym odcinku łańcucha dostaw. Zdaniem organu spółka w dacie nawiązania współpracy z ww. kontrahentem nie podjęła żadnych działań celem jego zweryfikowania, w tym sprawdzenia, czy działania podmiotu nie zmierzają do oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania. Nie dołożyła więc należytej staranności i nie chroni jej zasada neutralności i proporcjonalności VAT.
Biorąc pod uwagę opisane wyżej stanowisko organów podatkowych i mając na uwadze konieczność zachowania ostrożności przy podejmowaniu współpracy gospodarczej (szczególnie z podmiotami nieznanymi lub oferującymi bardziej atrakcyjne warunki współpracy niż powszechnie obowiązujące na rynku) należy sprawdzać kontrahenta w dostępnych bazach rejestracyjnych (Regon, CEIDG, KRS) jak i w udostępnionym na stronie internetowej Ministerstwa Finansów rejestrze czynnych podatników VAT (www.mf.gov.pl; zakładka Portal podatkowy: „Sprawdzanie statusu podmiotu w VAT”).
Czynności te należy dokonać już w momencie dokonywania zakupu towarów i usług i otrzymywania faktury potwierdzającej te transakcje. Późniejsza następcza weryfikacja przez zewnętrzne służby księgowe nie zapewni podatnikowi bezpieczeństwa ponieważ transakcja będzie już dokonana i faktura wystawiona.
Ze względu na obecne przepisy pozwalające organom podatkowym na wykreślanie podmiotów z rejestru czynnych podatników VAT warto jest na bieżąco kontrolować kontrahentów, z którymi podatnik współpracuje i wyjaśniać ewentualne wątpliwości, aby nie narazić się na podważenie odliczenia VAT przez organ podatkowy w wyniku uznania, że nie została dochowana należyta staranność.
Ministerstwo Finansów planuje opracowanie możliwie kompletnej i precyzyjnej listy przesłanek należytej staranności po stronie nabywcy w transakcjach krajowych aby uczciwi podatnicy wiedzieli, jakie czynności powinni podjąć, aby nie być narażonym na ryzyko zakwestionowania przez organy podatkowe ich prawa do odliczenia, naliczenia odsetek od zaległości podatkowych oraz zastosowania dodatkowej sankcji podatkowej.
Ewa Stolarczyk
Konsekwencje podatkowe pustych faktur
/w Porady ksiegowe /Autor Abak040117Pusta faktura stanowi fakturę VAT, nieodzwierciedlającą rzeczywistego zdarzenia.
W orzecznictwie sądowym rozróżnia się 3 rodzaje pustych faktur:
W dwóch pierwszych przypadkach zdaniem sądów dobra wola nabywcy nie ma znaczenia; podatnik nie może również powoływać argumentu, że był nieświadomy procederu.
W trzecim przypadku stan świadomości nabywcy co do podmiotu (kontrahenta) i przedmiotu dokonanych transakcji ma istotne znaczenie. Podatnik nabywca odliczający VAT musi się jednak wykazać przezornością i starannością przewidzianą w normalnych warunkach biznesowych.
W związku z wystawieniem pustej faktury powstają określone konsekwencje podatkowe zarówno po stronie nabywcy jak i wystawcy.
Pusta faktura u sprzedawcy – obowiązek odprowadzenia VAT
Jeżeli zdarzenia wskazane na fakturze nie zaistniały, to nie ma to znaczenia dla powstania obowiązku zapłaty wykazanego na fakturze podatku VAT. Zgodnie bowiem z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest zobowiązany zapłacić podatek VAT w wysokości zgodnej z fakturą wystawioną i wprowadzoną do obrotu bez względu czy jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz czy faktura odzwierciedla stan faktyczny, czy nie. Pusta faktura nie powinna być uwzględniona w deklaracji VAT. Podatek wynikający z takiej faktury powinien być bezpośrednio wpłacony do urzędu skarbowego. Nie podlega on obniżeniu o podatek naliczony z faktur zakupowych. Kwota podatku należnego wskazana na takiej fakturze nie jest w istocie podatkiem należnym w rozumieniu przepisów ustawy VAT.
Wystawienie pustej faktury – konsekwencje wynikające z Kodeksu karnego i Kodeksu karnego skarbowego
Podatnikowi, który wystawia puste faktury, grożą sankcje zawarte w Kodeksie karnym skarbowym i w Kodeksie karnym:
Pusta faktura – jak uniknąć konsekwencji
Jeśli wystawienie pustej faktury wynika wyłącznie z niedopatrzenia przedsiębiorcy, istnieją dwa wyjścia umożliwiające uniknięcia negatywnych konsekwencji:
Pusta faktura u nabywcy – prawo do odliczenia podatku
Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy o VAT wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego w przypadku gdy:
Prawo do odliczenia podatku VAT daje więc tylko i wyłącznie faktura wystawiona rzetelnie. Za rzetelną fakturę uznaje się taką, która przede wszystkim dokumentuje stan faktyczny. Pusta faktura nie ma nic wspólnego z rzeczywistymi zdarzeniami, a więc nie pozwala na rozliczenie podatku naliczonego.
Od 1 stycznia 2017r. w przypadku gdy nabywca odliczy VAT z pustej faktury oprócz braku możliwości odliczenia podatku naliczonego zostanie na niego dodatkowo nałożona sankcja w wysokości 100% zawyżenia podatku naliczonego.
Dodatkowe zobowiązanie w takiej wysokości może być ustalone, gdy kwoty odliczonego podatku naliczonego wynikają z faktur, które:
Dodatkowe zobowiązanie nie jest naliczane w przypadku osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe.
Jeżeli podatnik, który odliczył VAT z pustej faktury, sam zdecyduje się na korektę błędu (jeszcze przed wykryciem tego faktu przez urząd skarbowy), ma obowiązek:
Jeżeli natomiast podatnik sam nie skoryguje błędnie odliczonego VAT z pustej faktury, a podczas kontroli urzędu takie odliczenie zostanie zakwestionowane – zostanie mu naliczona dodatkowa 100% sankcja albo w przypadku osoby fizycznej postępowanie podatnika zostanie uznane za wykroczenie lub nawet przestępstwo skarbowe.
Ewa Stolarczyk