Uproszczenia podatkowe dla przedsiębiorców od 1 stycznia 2019 r.

Ustawa z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. poz. 2244)  wprowadziła wiele uproszczeń i ułatwień w prowadzeniu działalności gospodarczej. Istotą tej ustawy jest redukcja obciążeń biurokratycznych, rozszerzenie już obowiązujących uprawnień na szerszą kategorię podmiotów oraz wprowadzenie rozwiązań mających na celu poprawę warunków prowadzenia działalności gospodarczej.

1. Podwyższenie limitu przychodów dla małego podatnika

Do końca 2019 r. za małego podatnika uważa się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w  złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro (przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł).

Od 1 stycznia 2020 r. podwyższony zostanie próg przychodów ze sprzedaży, uprawniający do uzyskania statusu „małego podatnika” z obecnego 1.200.000 euro do 2.000.000 euro. Przepis „podwyższający” limit przychodów, decydujący o statusie małego podatnika, wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. w oparciu o wartość przychodu ze sprzedaży w 2019 roku (art.54 pkt 3 ustawy nowelizującej). Taki limit będzie dotyczył podatników CIT i PIT.

2. Wynagrodzenie małżonka i małoletnich dzieci w kosztach uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 23 ust.1 pkt.10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do końca 2018r. nie uważało się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną (spółki cywilne, jawne, partnerskie i komandytowe) – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Od 1 stycznia 2019 r. podatnicy mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenie małżonka podatnika i małoletnich dzieci podatnika, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki), należne ze stosunku pracy, z tytułów określonych w art.13 pkt.2,8 i 9 ustawy o PDOF (np. z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło czy np. umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem) lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich.

3. Nowe zasady rozliczania straty podatkowej

Z dniem 1 stycznia 2019 r. znowelizowany został art.7 ust.5 ustawy o PDOP oraz art.9 ust.3 ustawy o PDOF. Zgodnie z nimi, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

• obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
• obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł; nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

„Nowe” zasady odliczania straty podatkowej będą miały zastosowanie do strat powstałych począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2018 r. (art.38 ustawy nowelizującej).

To oznacza, że w odniesieniu do strat „wcześniejszych” stosuje się zasady dotychczasowe, tj. o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

4. Ulga na złe długi w podatku VAT od 1 stycznia 2019 r.

Do końca 2018 r. obowiązujące przepisy dotyczące tzw. ulgi na złe długi wskazywały, że dla celów VAT nieściągalność wierzytelności uważało się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zmiana w tym zakresie polega na skróceniu ww. terminu od 1 stycznia 2019 r. ze 150 dni do 90 dni.

W związku z powyższym, podatnik od 1 stycznia 2019 r. ma prawo skorygować podstawę opodatkowania i podatek należny (a dłużnik – ma obowiązek korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego) w przypadku nieuregulowania całości/części należności wynikającej z faktury w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Nowe przepisy dotyczące ulgi na złe długi weszły w życie z początkiem 2019 r., ale będą one miały zastosowanie również do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność zostanie uprawdopodobniona (upłynie 90 dzień od dnia upływu terminu jej płatności) po 1 stycznia 2019 r. Nie ma znaczenia data wystawienia faktury ani data sprzedaży.

Ewa Stolarczyk, Abak S.A.