Zmiany w minimalnym podatku dochodowym od nieruchomości komercyjnych

15 czerwca 2018 r. Sejm przyjął ustawę nowelizującą ustawę o PIT oraz ustawę o CIT w zakresie tzw. minimalnego podatku dochodowego od nieruchomości komercyjnych (który po 1 stycznia 2019 r. będzie określany jako „podatek od przychodów z budynków”). Od 1 stycznia 2019 r. więcej  podatników zobowiązanych do zapłaty tego podatku.

Stan na 2018 r.

Od 2018 r. opodatkowaniu podatkiem minimalnym podlegają wyłącznie podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i prawnych, będący właścicielami budynków biurowych oraz budynków  handlowo-usługowych.

Podstawę opodatkowania minimalnym podatkiem w 2018 r. stanowi przychód odpowiadający wartości początkowej pojedynczego środka trwałego (wynajętego budynku biurowego lub wynajętego budynku handlowo-usługowego), pomniejszony o kwotę 10 mln zł i ustalany odrębnie dla każdego budynku. Podatku minimalnego w 2018 r. nie płacą ci podatnicy, którzy posiadają wskazane środki trwałe, których wartość początkowa nie przekracza 10 mln złotych.

Nowe przepisy od 1 stycznia 2019 r.

Nowa regulacja zakłada natomiast opodatkowanie od 1 stycznia 2019 r. wszystkich budynków (mieszkalnych i niemieszkalnych), niezależnie od kodu w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), które zostały oddane do używania (w całości lub w części) na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zwolnieniu z opodatkowania będą podlegać wyłącznie te budynki, które zostaną oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego (pod pewnymi warunkami).

Opodatkowaniu nie będą podlegać budynki, dla których proporcja udziału powierzchni użytkowej budynku oddanej do używania  (tj. wynajętej lub wydzierżawionej) w jego całkowitej powierzchni nie przekroczy 5 proc.

Ponadto od 1 stycznia 2019 r. kwota wolna w wysokości 10 mln zł będzie stosowana wobec sumy wartości początkowej wszystkich budynków posiadanych przez podatnika, oddanych do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, bez względu na ich liczbę lub  jednostkową wartość początkową budynku

W przypadku, gdy budynek będzie oddany do użytkowania w części, przychód z tego budynku będzie ustalać się proporcjonalnie do udziału powierzchni oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej budynku. W konsekwencji od 1 stycznia 2019 roku opodatkowaniem podatkiem od przychodów z budynków zostanie objęta znacznie większa liczba podatników PIT i CIT.

Ile wynosi i jak rozliczać podatek?

Podatek wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc. Podatnicy są obowiązani obliczać podatek i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek.

Przychód ze środka trwałego będącego budyniem stanowi ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów z poszczególnych budynków oddanych do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł.

Gdy środek trwały stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową, będącą podstawą opodatkowania, ustala się na podstawie ewidencji środków trwałych podatnika czyli w takiej proporcji wartości środka trwałego, w jakiej pozostaje udział podatnika w jego własności (art.22g ust.11 ustawy PIT i art. 16g ust.8 ustawy CIT)

Natomiast, w przypadku gdy środek trwały stanowi własność lub współwłasność spółki niebędącej osobą prawną, wartość początkową przypadającą na wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (tj. stosuje się tu zasady wynikające z art. 8 ustawy o PIT lub art. 5 ustawy  CIT).

Podatnicy są obowiązani obliczać podatek i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek.

Kwotę obliczonego za dany miesiąc podatku należy odliczać od zaliczki na podatek (o której mowa w art. 44 ustawy o PIT lub art. 25 ustawy o CIT). W przypadku podatników wpłacających zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek obliczony za miesiące przypadające na dany kwartał.

Kwotę zapłaconego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od przychodów z budynków odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 27 lub art. 30c za rok podatkowy w zeznaniu rocznym.

Kwota podatku od przychodów z budynków nieodliczona od podatku dochodowego podlega zwrotowi na wniosek podatnika, jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty, obliczonych zgodnie z art. 27 lub art. 30c w złożonym zeznaniu podatkowym, oraz podatku od przychodów z budynków, w szczególności jeżeli koszty finansowania dłużnego poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty ustalone zostały na warunkach rynkowych. Przepis ten obowiązuje również z mocą wsteczną od 1 stycznia 2018r. w przypadku minimalnego podatku od nieruchomości komercyjnych zapłaconego w 2018r. i nieodliczonego od podatku dochodowego.

Podatnicy obowiązani do zapłaty podatku od przychodów z budynków są obowiązani w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, wykazać środki trwałe, których wartość początkowa jest uwzględniana przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków, kwotę należnego i zapłaconego podatku od przychodów z budynków oraz kwotę dokonanych odliczeń.

Ewa Stolarczyk, Abak S.A.