Polski Ład – zmiany podatkowe od 1 stycznia 2022 r.

/w , /Autor

W Dz.U. pod poz. 2105 została opublikowana ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, czyli podatkowa część Polskiego Ładu. Nowelizacja wprowadza ponad 100 zmian w 26 ustawach. Większość zmian wchodzi w życie 1 stycznia 2022 r.

Uchwalony przez Sejm Polski Ład oznacza m. in.:

1. Istotną zmianę wysokości i zróżnicowanie zasad ustalania podstawy wymiaru składki zdrowotnej dla przedsiębiorców, skutkującą w większości przypadków zwiększeniem obciążenia z tego tytułu;

a) składka zdrowotna 4,9% od dochodu dla przedsiębiorców rozliczających się 19% podatkiem liniowym,

b) składka zdrowotna 9% od dochodu dla przedsiębiorców rozliczających się wg skali podatkowej,

c) zryczałtowana składka zdrowotna dla przedsiębiorców rozliczających się ryczałtem: Stawka zostanie ustalona na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym  kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

  • dla firm osiągających do 60.000 zł przychodu rocznie składka zdrowotna jako 9% x 60% przeciętnego wynagrodzenia,
  • dla firm osiągających od 60.000 zł do 300.000 zł przychodu rocznie składka zdrowotna jako 9% x 100% przeciętnego wynagrodzenia,
  • dla firm osiągających powyżej 300.000 zł przychodu rocznie składka zdrowotna jako 9% x 180% przeciętnego wynagrodzenia,

d) minimalna składka zdrowotna 270,90 zł, czyli 9% wynagrodzenia minimalnego, które w 2022 r. wynosi 3.010 zł w przypadku kiedy przedsiębiorca ponosi stratę albo osiąga dochód w wysokości powodującej że składka jest niższa niż 270,90 zł.

2. Obowiązkową składkę zdrowotną 9% od wynagrodzenia członków zarządów z tytułu powołania;

3. Wyłączenie możliwości odliczenia składki zdrowotnej od podatku dla wszystkich podlegających ubezpieczeniu zdrowotnemu;

4. Podniesienie kwoty wolnej od podatku do 30.000 zł w przypadku opodatkowania skalą podatkową;

5. Podwyższenie do 120.000 zł progu dochodów, po przekroczeniu którego ma zastosowanie 32% stawka PIT w przypadku opodatkowania skalą podatkową;

6. Wprowadzenie ulgi dla klasy średniej, czyli zarabiających od 68.400 zł do 133.700 zł, będących pracownikami albo przedsiębiorcami opodatkowanymi skalą podatkową;

7. Brak możliwości wspólnego rozliczenia z dzieckiem dla samotnych rodziców i wprowadzenie w zamian ulgi odliczanej od podatku w wysokości 1.500 zł;

8. Likwidację tzw. wykupu prywatnego po leasingu operacyjnym poprzez opodatkowanie dochodu ze sprzedaży składnika majątkowego (np. samochodu) wykupionego z leasingu do majątku prywatnego, jeżeli zbycie nastąpi przed upływem sześciu lat od wykupu;

9. Niższy limit transakcji gotówkowych między przedsiębiorcami – z 15.000 zł do 8.000 zł;

10. Likwidację karty podatkowej; przy pozostawieniu tego sposobu opodatkowania podatnikom, którzy rozliczali się w formie karty w 2021 r. na zasadzie kontynuacji;

11. Obniżenie niektórych stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (nowe stawki 14% dla usług związanych z ochroną zdrowia i 12% dla usług IT);

12. Obowiązek umożliwienia płatności kartą – obowiązkowy terminal płatniczy w każdej firmie z wyłączeniem firm, które nie mają obowiązku stosowania kasy rejestrującej;

13. Obowiązek integracji kasy fiskalnej działającej online z terminalem płatniczym – od 1 lipca 2022 r.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

EBI 12/2021 Skonsolidowany i jednostkowy raport za III kwartał 2021 roku

/w /Autor

2021-11-12 12:17

Zarząd ABAK S.A. w załączeniu przekazuje skonsolidowany i jednostkowy raport za III kwartał 2021 roku.

Postawa prawna: §5 ust. 1 pkt 1) Załącznika Nr 3 do Regulaminu Alternatywnego Systemu Obrotu „Informacje Bieżące i Okresowe przekazywane w Alternatywnym Systemie Obrotu na rynku NewConnect”.

Paweł Puterko – Prezes Zarządu

Załącznik:

ABAK_raport_2021_Q3Pobierz

Interpretacja ogólna Ministra Finansów w zakresie opodatkowania wynajmu nieruchomości mieszkalnych na rzecz przedsiębiorców

/w /Autor

Usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe lub udostępnia nieodpłatnie swoim pracownikom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT.

W dniu 8 października 2021 r., Minister Finansów opublikował interpretację ogólną sygn. PT1.8101.1.2021,dotyczącą zakresu zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(dalej: „ustawa o VAT”), tj. zwolnienia od podatku usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W praktyce rynkowej często występują modele transakcji, w których pomiędzy podmiotem wynajmującym nieruchomość (np. właściciel lub podmiot posiadający prawo do dysponowania nieruchomością na podstawie innego niż własność tytułu) a finalnym beneficjentem świadczenia – osobą fizyczną zamieszkującą nieruchomość – występuje podmiot pośredniczący. Jako przykład tego typu schematu świadczenia wskazać można sytuację wynajmowania/wydzierżawienia nieruchomości przez jej właściciela dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który z kolei wynajmuje/wydzierżawia tę nieruchomość innym podmiotom (na cele mieszkaniowe lub na cele krótkotrwałego zakwaterowania).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Ustawodawca wprowadził zatem  dodatkowe warunki stosowania zwolnienia dotyczącego wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wprowadza następujące (łączne) warunki zastosowania zwolnienia od podatku:

  1. wynajmowana lub dzierżawiona nieruchomość musi mieć charakter mieszkalny,
  2. wynajem lub dzierżawa dokonywane są na własny rachunek,
  3. wynajem lub dzierżawa dokonywane są wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Pierwszy i drugi warunek wyłączają z zakresu zwolnienia od podatku wynajem i dzierżawę wszystkich nieruchomości (lub ich części) o charakterze innym niż mieszkalny oraz usługi wynajmu/dzierżawy wykonywane przez podmioty działające na cudzy rachunek.

Trzeci warunek wyłącza z zakresu zwolnienia usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości wykonywane na cele inne niż mieszkaniowe – a zatem np. na cele prowadzonej działalności gospodarczej lub inne. Decydującym kryterium uznania czy czynność jest dokonywana wyłącznie na cele mieszkaniowe czy na inne cele, jest cel wykorzystania nieruchomości przez podmiot ją najmujący, tj. cel nabywcy usługi. Istotny zatem w tym kontekście jest sposób rozporządzania mieniem przez usługobiorcę, który musi realizować jego cele mieszkaniowe.

W tej właśnie kwestii, tj. w zakresie przesłanki dotyczącej dokonywania wynajmu wyłącznie na cele mieszkaniowe, powstawały liczne wątpliwości w zakresie uznania czy warunek ten jest spełniony również wtedy, gdy najemcą nieruchomości o charakterze mieszkalnym jest podmiot gospodarczy, którego celem jest dalszy podnajem wynajętej nieruchomości na rzecz osób trzecich w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych.

Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe.

Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych.

Powyższa argumentacja ma również zastosowanie w przypadku wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości dla podmiotu gospodarczego, wykorzystującego następnie wynajmowaną nieruchomość w celu udostępnienia (odpłatnego lub nieodpłatnego) swoim pracownikom do celów mieszkaniowych. Dopiero bowiem na etapie udostępniania nieruchomości pracownikom spełniony zostaje warunek celu wynajmu/dzierżawy nieruchomości – wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Podsumowując, usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT i nie korzysta ze zwolnienia z art.43 ust.1 pkt.36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.