Składka zdrowotna przedsiębiorców od 1 stycznia 2022 r.

W związku z istotnymi zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021r. poz. 2105) w zakresie składki na ubezpieczenie zdrowotne dla przedsiębiorców od 1 stycznia 2022 r.:

  1. podstawa wymiaru składki zdrowotnej przedsiębiorców ulegnie zróżnicowaniu w zależności od wybranych sposobów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych,
  2. nie będzie możliwości odliczenia części zapłaconej składki zdrowotnej od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spowoduje to w większości przypadków istotny wzrost łącznych obciążeń przedsiębiorców z tytułu składki zdrowotnej i podatku dochodowego.

Działalność gospodarcza opodatkowana według skali podatkowej i podatkiem liniowym

W 2022 r. składka na ubezpieczenie zdrowotne dla osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą oraz wspólników spółek cywilnych, jawnych i partnerskich :

  1. opodatkowanych według skali podatkowej wyniesie 9% podstawy wymiaru składki (dochodu z działalności gospodarczej),
  2. opodatkowanych podatkiem liniowym wyniesie 4,9% podstawy wymiaru składki (dochodu z działalności gospodarczej),
  3. opłacających podatek z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box) wyniesie 4,9% podstawy wymiaru składki (dochodu z działalności gospodarczej).

Dla wymienionych sposobów opodatkowania podatkiem dochodowym nie ma określonej maksymalnej wysokości składki zdrowotnej.

Kwota składki dla osób prowadzących działalność gospodarczą nie może być niższa niż 9%:

  • minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia roku składkowego (w 2022 r. – kwota 270,90 zł)
  • iloczynu liczby miesięcy w roku składkowym i minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu tego roku składkowego, w przypadku składki obliczanej od rocznej podstawy jej wymiaru (w 2022 r. dla pełnego roku składkowego – kwota 3.250,80 zł).

Rok składkowy to okres od 1 lutego danego roku do 31 stycznia roku następnego.

Podstawa wymiaru składki zdrowotnej osób, które prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną:

  • według skali podatkowej
  • podatkiem liniowym albo
  • podatkiem z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box)

stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy – jako kwota przychodów minus poniesione koszty uzyskania tych przychodów, dodatkowo pomniejszona o kwotę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe (jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów).

Jeżeli podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne ustalona jako dochód z działalności gospodarczej, będzie niższa niż kwota minimalnego wynagrodzenia (obowiązująca 1 lutego danego roku składkowego) pomnożona przez 12 miesięcy (w przypadku podlegania ubezpieczeniu przez cały rok składkowy), podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne za ten rok składkowy w 2022 r. będzie stanowić kwota 36.120 zł (12 x 3010).

W przypadku ponoszenia straty, podstawę wymiaru składki stanowić będzie kwota minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia roku składkowego.
1 stycznia 2022 r. będzie to kwota 3.010 zł, a zatem wysokość składki w miesiącach, w którym przedsiębiorca będzie ponosić stratę, albo kwota dochodu nie przekroczy kwoty 3.010 zł, wyniesie 270,90 zł.

Przedsiębiorca wpłaca składkę naliczoną od dochodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym miesiąc, za który opłacana jest składka.

Działalność gospodarcza opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych

Dla przedsiębiorców opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych miesięczna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne będzie stanowić:

  1. kwotę równą 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli przychody z działalności osiągnięte od początku roku kalendarzowego, nie przekroczyły kwoty 60.000 zł
  2. kwotę równą przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu, jeżeli przychody z działalności osiągnięte od początku roku kalendarzowego przekroczyły kwotę 60.000 zł, a nie przekroczyły kwoty 300.000 zł
  3. kwotę równą 180% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli przychody z działalności osiągnięte od początku roku kalendarzowego przekroczyły kwotę 300.000 zł.

Zapłacona składka zdrowotna nie będzie podlegała odliczeniu od należnego ryczałtu. Przychody osiągnięte z działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (uwzględniane przy ustaleniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne) pomniejsza się o kwoty opłaconych składek na ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

Do ustalenia podstawy wymiaru składki przyjmuje się kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w IV kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Działalność gospodarcza opodatkowana w formie karty podatkowej

Przedsiębiorcy opodatkowani w formie karty podatkowej będą opłacać składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 9% podstawy wymiaru składki stanowiącej kwotę minimalnego wynagrodzenia w danym roku.

W 2022 r. kwota minimalnego wynagrodzenia wyniesie 3.010 zł, natomiast kwota składki zdrowotnej podlegającej wpłacie do ZUS – 270,90 zł.

Zapłacona składka zdrowotna nie będzie podlegała odliczeniu od podatku ustalonego w decyzji naczelnika urzędu skarbowego.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Polski Ład – zmiany podatkowe od 1 stycznia 2022 r.

W Dz.U. pod poz. 2105 została opublikowana ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, czyli podatkowa część Polskiego Ładu. Nowelizacja wprowadza ponad 100 zmian w 26 ustawach. Większość zmian wchodzi w życie 1 stycznia 2022 r.

Uchwalony przez Sejm Polski Ład oznacza m. in.:

1. Istotną zmianę wysokości i zróżnicowanie zasad ustalania podstawy wymiaru składki zdrowotnej dla przedsiębiorców, skutkującą w większości przypadków zwiększeniem obciążenia z tego tytułu;

a) składka zdrowotna 4,9% od dochodu dla przedsiębiorców rozliczających się 19% podatkiem liniowym,

b) składka zdrowotna 9% od dochodu dla przedsiębiorców rozliczających się wg skali podatkowej,

c) zryczałtowana składka zdrowotna dla przedsiębiorców rozliczających się ryczałtem: Stawka zostanie ustalona na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym  kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

  • dla firm osiągających do 60.000 zł przychodu rocznie składka zdrowotna jako 9% x 60% przeciętnego wynagrodzenia,
  • dla firm osiągających od 60.000 zł do 300.000 zł przychodu rocznie składka zdrowotna jako 9% x 100% przeciętnego wynagrodzenia,
  • dla firm osiągających powyżej 300.000 zł przychodu rocznie składka zdrowotna jako 9% x 180% przeciętnego wynagrodzenia,

d) minimalna składka zdrowotna 270,90 zł, czyli 9% wynagrodzenia minimalnego, które w 2022 r. wynosi 3.010 zł w przypadku kiedy przedsiębiorca ponosi stratę albo osiąga dochód w wysokości powodującej że składka jest niższa niż 270,90 zł.

2. Obowiązkową składkę zdrowotną 9% od wynagrodzenia członków zarządów z tytułu powołania;

3. Wyłączenie możliwości odliczenia składki zdrowotnej od podatku dla wszystkich podlegających ubezpieczeniu zdrowotnemu;

4. Podniesienie kwoty wolnej od podatku do 30.000 zł w przypadku opodatkowania skalą podatkową;

5. Podwyższenie do 120.000 zł progu dochodów, po przekroczeniu którego ma zastosowanie 32% stawka PIT w przypadku opodatkowania skalą podatkową;

6. Wprowadzenie ulgi dla klasy średniej, czyli zarabiających od 68.400 zł do 133.700 zł, będących pracownikami albo przedsiębiorcami opodatkowanymi skalą podatkową;

7. Brak możliwości wspólnego rozliczenia z dzieckiem dla samotnych rodziców i wprowadzenie w zamian ulgi odliczanej od podatku w wysokości 1.500 zł;

8. Likwidację tzw. wykupu prywatnego po leasingu operacyjnym poprzez opodatkowanie dochodu ze sprzedaży składnika majątkowego (np. samochodu) wykupionego z leasingu do majątku prywatnego, jeżeli zbycie nastąpi przed upływem sześciu lat od wykupu;

9. Niższy limit transakcji gotówkowych między przedsiębiorcami – z 15.000 zł do 8.000 zł;

10. Likwidację karty podatkowej; przy pozostawieniu tego sposobu opodatkowania podatnikom, którzy rozliczali się w formie karty w 2021 r. na zasadzie kontynuacji;

11. Obniżenie niektórych stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (nowe stawki 14% dla usług związanych z ochroną zdrowia i 12% dla usług IT);

12. Obowiązek umożliwienia płatności kartą – obowiązkowy terminal płatniczy w każdej firmie z wyłączeniem firm, które nie mają obowiązku stosowania kasy rejestrującej;

13. Obowiązek integracji kasy fiskalnej działającej online z terminalem płatniczym – od 1 lipca 2022 r.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Interpretacja ogólna Ministra Finansów w zakresie opodatkowania wynajmu nieruchomości mieszkalnych na rzecz przedsiębiorców

Usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe lub udostępnia nieodpłatnie swoim pracownikom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT.

W dniu 8 października 2021 r., Minister Finansów opublikował interpretację ogólną sygn. PT1.8101.1.2021,dotyczącą zakresu zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(dalej: „ustawa o VAT”), tj. zwolnienia od podatku usług w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W praktyce rynkowej często występują modele transakcji, w których pomiędzy podmiotem wynajmującym nieruchomość (np. właściciel lub podmiot posiadający prawo do dysponowania nieruchomością na podstawie innego niż własność tytułu) a finalnym beneficjentem świadczenia – osobą fizyczną zamieszkującą nieruchomość – występuje podmiot pośredniczący. Jako przykład tego typu schematu świadczenia wskazać można sytuację wynajmowania/wydzierżawienia nieruchomości przez jej właściciela dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który z kolei wynajmuje/wydzierżawia tę nieruchomość innym podmiotom (na cele mieszkaniowe lub na cele krótkotrwałego zakwaterowania).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Ustawodawca wprowadził zatem  dodatkowe warunki stosowania zwolnienia dotyczącego wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wprowadza następujące (łączne) warunki zastosowania zwolnienia od podatku:

  1. wynajmowana lub dzierżawiona nieruchomość musi mieć charakter mieszkalny,
  2. wynajem lub dzierżawa dokonywane są na własny rachunek,
  3. wynajem lub dzierżawa dokonywane są wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Pierwszy i drugi warunek wyłączają z zakresu zwolnienia od podatku wynajem i dzierżawę wszystkich nieruchomości (lub ich części) o charakterze innym niż mieszkalny oraz usługi wynajmu/dzierżawy wykonywane przez podmioty działające na cudzy rachunek.

Trzeci warunek wyłącza z zakresu zwolnienia usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości wykonywane na cele inne niż mieszkaniowe – a zatem np. na cele prowadzonej działalności gospodarczej lub inne. Decydującym kryterium uznania czy czynność jest dokonywana wyłącznie na cele mieszkaniowe czy na inne cele, jest cel wykorzystania nieruchomości przez podmiot ją najmujący, tj. cel nabywcy usługi. Istotny zatem w tym kontekście jest sposób rozporządzania mieniem przez usługobiorcę, który musi realizować jego cele mieszkaniowe.

W tej właśnie kwestii, tj. w zakresie przesłanki dotyczącej dokonywania wynajmu wyłącznie na cele mieszkaniowe, powstawały liczne wątpliwości w zakresie uznania czy warunek ten jest spełniony również wtedy, gdy najemcą nieruchomości o charakterze mieszkalnym jest podmiot gospodarczy, którego celem jest dalszy podnajem wynajętej nieruchomości na rzecz osób trzecich w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych.

Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe.

Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych.

Powyższa argumentacja ma również zastosowanie w przypadku wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości dla podmiotu gospodarczego, wykorzystującego następnie wynajmowaną nieruchomość w celu udostępnienia (odpłatnego lub nieodpłatnego) swoim pracownikom do celów mieszkaniowych. Dopiero bowiem na etapie udostępniania nieruchomości pracownikom spełniony zostaje warunek celu wynajmu/dzierżawy nieruchomości – wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Podsumowując, usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT i nie korzysta ze zwolnienia z art.43 ust.1 pkt.36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Interpretacja ogólna Ministra Finansów w zakresie wydatków rozliczanych w ramach ulgi mieszkaniowej

Podatnik, który sprzedał nieruchomość poza działalnością gospodarczą albo nieruchomość mieszkalną przed upływem 5 lat od końca roku, w którym ją nabył lub wybudował ma obowiązek zapłacić z tego tytułu 19% podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art.10 ust.1 pkt.8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Może jednak skorzystać ze zwolnienia z podatku, jeżeli w ciągu trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości, przychód uzyskany z jej zbycia przeznaczy na własne cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT). Ustawodawca wskazał zamknięty katalog wydatków uznawanych za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, który jest regulowany w art. 21 ust. 25 ustawy  PIT. Do wydatków tych należą m. in. wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy PIT).

Wydana przez Ministra Finansów 13 października 2021 r. interpretacja ogólna Nr DD2.8202.4.2020 w sprawie stosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z kwalifikacją niektórych wydatków poniesionych na remont i wykończenie nieruchomości jako wydatków stanowiących realizację celu mieszkaniowego, doprecyzowuje katalog wydatków jakie podatnik może ponieść aby zastosować ulgę mieszkaniową.

Zdaniem MF do wydatków tych należą wydatki poniesione przez podatnika na zakup i instalację:

  1. kuchenki gazowej, kuchenki elektrycznej lub gazowo-elektrycznej, płyty indukcyjnej, płyty ceramicznej, piekarnika, zmywarki, pralki, lodówki – w zabudowie lub wolnostojących,
  2. szafki stanowiącej element mocowania umywalki, będącej kompletem z tą umywalką,
  3. oświetlenia sufitowego i ściennego wewnętrznego, w tym taśm LED i oczek halogenowych, z wyłączeniem lamp wolnostojących,
  4. okapów kuchennych – wyciągów i pochłaniaczy, w tym okapu podszafkowego,
  5. mebli, które charakteryzuje trwały związek z obiektem budowlanym lub jego częścią (lokalem), wykonanych na indywidualne zlecenie, tj. szafy wnękowe, pawlacze, zabudowa garderoby,
  6. mebli w zabudowie kuchennej, tj. zabudowa kuchenna „pod wymiar” i zabudowa kuchenna wolnostojąca.

Wskazane powyżej wydatki zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów mieszczą się w pojęciu wydatków na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy PIT, a zatem mogą być rozliczane w ramach 3-letniej ulgi mieszkaniowej.

Wydatki poniesione na zakup kuchenki gazowej, kuchenki elektrycznej lub gazowo-elektrycznej, płyty indukcyjnej, płyty ceramicznej, piekarnika, zmywarki, pralki, oświetlenia sufitowego i ściennego wewnętrznego, w tym taśm LED i oczek halogenowych, okapów kuchennych (pkt.1,3,4), mogą być traktowane jako wydatki budowlane, remontowe lub wykończeniowe, gdyż stanowią zakończenie instalacji gazowej, gazowo-elektrycznej, elektrycznej, wodociągowej, wodociągowo-kanalizacyjnej lub wentylacyjnej. Są to wydatki niezbędne i racjonalne, wynikające z projektów instalacyjnych i przyłączeniowych sporządzonych dla danej nieruchomości/lokalu.

Natomiast meble trwale związane z budynkiem (lokalem), wykonane na indywidualne zlecenie, tj. szafy wnękowe, pawlacze, zabudowa garderoby i zabudowa kuchenna „pod wymiar” (pkt.5 i 6), charakteryzują się funkcjonalnością przystosowaną wyłącznie do budynku (lokalu), w którym zostały pierwotnie zamontowane. Jak wynika z praktyki, w przypadku dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości wyposażonej w stałe elementy zabudowy meblowej, zwykle pozostają one w danym budynku (lokalu) i stanowią część składową osiągniętego przychodu, jak również – pod warunkiem posiadania stosownej dokumentacji – mogą stanowić koszty uzyskania przychodu jako nakłady zwiększające wartość nieruchomości. Pod względem funkcjonalności należy je zatem traktować jako elementy konstrukcyjne budynku (lokalu).

Z uwagi na funkcję społeczną zwolnienia podatkowego, zabudowę kuchenną „pod wymiar” i zabudowę kuchenną wolnostojącą (pkt.6) , dla celów rozpatrywania przesłanki „własnego celu mieszkaniowego”, należy traktować w sposób tożsamy. Obie zabudowy kuchenne mają bowiem na celu realizację podstawowych potrzeb życiowych człowieka, a tym samym w pośredni sposób przyczyniają się do pełnej realizacji własnego celu mieszkaniowego. Odmienna interpretacja prowadziłaby do różnicowania sytuacji podatników wypełniających ten sam cel, a dysponujących zróżnicowanym kapitałem.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Pakiet SLIM VAT 2 od 1 października 2021 r.

6 września 2021 r. w Dz.U. poz. 1626 został opublikowany pakiet zmian SLIM VAT 2, wprowadzający kolejne zmiany w zakresie uproszczenia rozliczania podatku od towarów i usług oraz rozwiązania o charakterze doprecyzowującym i uzupełniającym istniejące konstrukcje w podatku VAT.

Większość zmian wprowadzanych przez ustawę z 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo bankowe (tzw. SLIM VAT 2) weszła w życie 1 października 2021 r.

Poniżej przedstawiamy niektóre z rozwiązań SLIM VAT 2.

1. Możliwość wykazania po terminie w JPK_V7 VAT należnego od importu

Umożliwiono podatnikowi rozliczającemu VAT z tytułu importu towarów bezpośrednio w JPK_V7 dokonanie korekty, gdyby w pierwotnej deklaracji nie rozliczył w prawidłowej wysokości w całości lub w części tego podatku. Wcześniej podatnicy nie mieli w ogóle możliwości takiej korekty i w rezultacie tracili prawo do rozliczania VAT od importu bezpośrednio w JPK_V7. Musieli wtedy rozliczyć VAT od importu na zasadach ogólnych, czyli wpłacając należny VAT wraz z odsetkami bezpośrednio do urzędu skarbowego.

Od 7 września 2021 r. podatnik może złożyć stosowną korektę deklaracji w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym miał rozliczyć podatek z tytułu importu towarów. Po tym terminie traci prawo do rozliczenia VAT od importu w deklaracji.

2. Możliwość złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia przy dostawie nieruchomości w akcie notarialnym

Z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika, że ze zwolnienia z VAT korzystają m. in. dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przepisy przewidują jednak możliwość rezygnacji z tego zwolnienia i wybór opodatkowania dostawy. Jednym z warunków osiągnięcia takiego skutku jest złożenie stosownego oświadczenia właściwemu dla nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej dzień przed dostawą nieruchomości.

Od 1 października  2021 r. została wprowadzona dla dokonującego dostawy i nabywcy budynku, budowli lub ich części możliwość złożenia zgodnego oświadczenia o wyborze opodatkowania dostawy tych obiektów zgodnie z:

  • dotychczasowym rozwiązaniem, tj. przed dniem dokonania dostawy tych obiektów – właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, albo
  • w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów.

Oznacza to, że strony dostawy budynku, budowli lub ich części mogą dokonać wyboru i albo złożyć właściwemu dla nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego ds. VAT zgodne oświadczenie o wyborze opodatkowania VAT dostawy tych obiektów – najpóźniej na dzień przed dokonaniem dostawy tej nieruchomości, albo złożyć to oświadczenie w akcie notarialnym.

3. Korekta nieodliczonego VAT naliczonego

Podatnik może odliczyć VAT naliczony w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy, ale nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, kiedy otrzymał fakturę lub dokument celny. Gdy rozlicza się za okresy miesięczne, ma dodatkowo 3 miesiące, a jeśli kwartalnie – to 2 kwartały (od 1 stycznia 2021 r. SLIM VAT 1).

Jeśli tego nie dokonał w tych terminach, to do końca września 2021 r. na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT mógł obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. To oznaczało, że nie mógł dokonać rozliczenia w dowolnym, jednym z 4 miesięcy czy jednym z 3 kwartałów. Musiał się cofnąć do miesiąca (kwartału), kiedy powstało prawo do odliczenia VAT.

Od 1 października 2021 r. terminy odliczeń VAT nie ulegną zmianie. Jednak gdy podatnik nie odliczy VAT w terminie, będzie mógł to zrobić w jednym z dowolnych 4 miesięcy lub 3 kwartałów. Podatnik ma wybór, za jaki okres dokonać korekty. Ze zmienionego art. 86 ust. 13 ustawy o VAT wynika, że jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w obowiązujących go terminach, może odliczyć VAT:

  1. za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo
  2. za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika rozliczającego się kwartalnie – za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

– nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

4. Wydłużenie terminu na złożenie VAT-26 oraz jego aktualizacji

Od 1 października 2021 r. termin na złożenie VAT-26 został wydłużony. Zgłoszenie można złożyć do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik poniesie pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji JPK_V7.

Wydłużono także termin na złożenie aktualizacji VAT-26. W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji najpóźniej do końca miesiąca, w którym dokonał tej zmiany.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Polski Ład – opodatkowanie najmu prywatnego

Projekt nowelizacji ustaw podatkowych (w tym ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i ustawy o PIT), który jest częścią programu Polski Ład, zapowiada od 1 stycznia 2022 r. istotną zmianę zasad opodatkowania przychodów z najmu i dzierżawy osiąganych poza działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny) polegającą na wprowadzeniu jednolitych zasad opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ryczałt jako jedyna forma opodatkowania najmu prywatnego

Jedyną dopuszczalną formą opodatkowania przychodów z najmu poza działalnością gospodarczą ma być zgodnie z projektem ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – z wyłączeniem możliwości stosowania do takich przychodów skali podatkowej oraz prawa do odliczenia kosztów amortyzacji lokali mieszkalnych. Ryczałt dla przychodów z tego tytułu nie ulega zmianie i będzie wynosił 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

Dotychczas podstawową formą opodatkowania dochodów z najmu lub dzierżawy były zasady ogólne według skali podatkowej. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych był fakultatywną formą opodatkowania po dokonaniu stosownego wyboru przez podatnika.

Od 1 stycznia 2022 r. zmieniony zostać ma przepis stanowiący dotychczas, że dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 6 ustawy PIT). Zmiana polega na wprowadzeniu zasady opodatkowania przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, tj. z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, wyłącznie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Brak odliczania kosztów i odpisów amortyzacyjnych

Ograniczenie wyboru formy opodatkowania najmu prywatnego i obligatoryjne opodatkowanie tych przychodów ryczałtem może okazać się bardzo istotne dla osób zarabiających na wynajmie nieruchomości (zwłaszcza jeżeli ponoszą wysokie koszty związane z przedmiotem najmu).

Wyłączenie możliwości opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z najmu poza działalnością gospodarczą skutkować będzie niemożnością odliczania kosztów uzyskania przychodów, w tym oczywiście także odpisów amortyzacyjnych. Zasady ogólne PIT, to co prawda opodatkowanie wyższymi stawkami (17% i 32%) niż w przypadku podatku zryczałtowanego (8,5% i 12,5%), ale opodatkowany jest dochód, a nie przychód. Podatnicy dokonując wyliczenia dochodu mają możliwość pomniejszania przychodu przed opodatkowaniem kosztami podatkowymi takimi jak np. koszty kredytu zaciągniętego na nabycie przedmiotu najmu (np. mieszkania), koszty remontu, modernizacji, wyposażenia przedmiotu najmu, a także odpisy amortyzacyjne, których wysokość jest znacząca szczególnie w przypadku nieruchomości używanych.

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2021 r. podatnicy, którzy opodatkowują dochody z najmu prywatnego podatkiem dochodowym i mają znaczące koszty uzyskania przychodów mogą w ogóle nie płacić podatku dochodowego ze względu na generowanie niskiego dochodu albo nawet straty podatkowej.

Wejście opisanej powyżej zmiany przepisów w życie, spowoduje że od 1 stycznia 2022r. w wielu sytuacjach mimo faktycznej, ekonomicznej straty z najmu, wynajmujący będzie musiał płacić podatek zryczałtowany od czynszu płaconego przez najemcę, stanowiącego przychód podatkowy.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Krajowy System e-Faktur i faktury ustrukturyzowane

Rada Ministrów przyjęła projekt zmian do ustawy VAT, wdrażającej Krajowy System e-Faktur (KSeF). Ministerstwo Finansów chce wspólnie z przedsiębiorcami testować nowe rozwiązanie już od października 2021 r., tak, aby jak najwięcej firm korzystało w pełni z e-faktury w 2022 r. Ministerstwo Finansów opublikowało jednocześnie roboczą wersję struktury logicznej e-faktury.

Start testów Krajowego Systemu e-Faktur (Systemu, KSeF) planowany jest na październik 2021 r., a rozpoczęcie regularnego funkcjonowania KSeF na 1 stycznia 2022 r. – tak wynika z najnowszego komunikatu Ministerstwa Finansów z 31 sierpnia 2021 r. System będzie umożliwiał wystawianie i otrzymywanie faktur ustrukturyzowanych.

W pierwszej fazie wdrażania e-faktury, czyli przez cały 2022 r., polscy przedsiębiorcy będą korzystać z systemu KSeF dobrowolnie. Faktura ustrukturyzowana będzie działała jako jedna z dopuszczonych form dokumentowania sprzedaży, obok faktur papierowych i obecnie już występujących w obrocie gospodarczym faktur elektronicznych.

Od 1 stycznia 2023 r. korzystanie z e-faktury stanie się obligatoryjne.

Możliwe korzyści wynikające z projektu Systemu

  1. szybszy zwrot podatku VAT: podatnicy wybierający e-fakturę, otrzymają zwrot VAT o 1/3 szybciej – termin zwrotu skróci się dla nich o 20 dni, z 60 na 40;
  2. bezpieczeństwo: faktura pozostanie w bazie danych Ministerstwa Finansów i nigdy nie ulegnie zniszczeniu czy zaginięciu, nie będzie konieczności wydawania jej duplikatów;
  3. przyspieszenie wprowadzenia do obrotu: dzięki działaniu za pośrednictwem bazy ministerstwa, sprzedawca ma pewność, że faktura trafiła do kontrahenta;
  4. standaryzacja procesu fakturowania:  e-faktury będą wydawane według jednego wzorca, wzajemne rozliczenia oraz księgowanie faktur w systemach księgowych sprzedawcy i nabywcy będzie dużo łatwiejsze;
  5. mniej obowiązków: podatnik nie będzie musiał przechowywać faktur wystawionych w KSeF i udostępniać ich w razie kontroli , ponieważ będą one przechowywane przez administrację przez okres 10 lat, a więc co do zasady w okresie, w którym większość zobowiązań podatkowych się przedawnia;
  6. mniej danych do przesłania:  podatnik wystawiający faktury w KSeF nie będzie musiał przesyłać na żądanie organów podatkowych struktury Jednolitego Pliku Kontrolnego dla Faktur (JPK_FA). Dane te będą dostępne dla organów podatkowych w KSeF, a zatem ich dodatkowe przesyłanie nie miałoby uzasadnienia;
  7. uproszczenie procesu ujmowania przez sprzedawcę i nabywcę korekt in minus: możliwość ujmowania przez sprzedawcę faktur korygujących zmniejszających wystawionych w Systemie w dacie ich wystawienia – bez konieczności posiadania dokumentacji potwierdzającej ustalenie z nabywcą warunków obniżenia podstawy opodatkowania i ich spełnienie. Nabywca otrzymujący faktury korygujące zmniejszające za pośrednictwem Krajowego Systemu e-Faktur będzie zaś ujmował je w dacie otrzymania, tj. nadania e-fakturze numeru systemowego.

Możliwe techniczno-praktyczne problemy stosowania Systemu

  1. projekt nie przewiduje procedury awaryjnej na wypadek niedostępności Krajowego Systemu e-Faktur. Zgodnie z aktualnym projektem, niedostępność Systemu będzie równoznaczna z brakiem możliwości wystawiania faktur ustrukturyzowanych (tzn. nie planuje się wprowadzenia rozwiązań na wzór tych, które wynikają z przepisów o podatku akcyzowym, dopuszczających w takich sytuacjach możliwość stosowania tzw. dokumentów zastępujących).
  2. faktury ustrukturyzowane oznaczają konieczność integracji systemów księgowych z centralnym systemem, co może nastręczać licznych problemów technicznych i procesowych, a co najistotniejsze, zwiększy stopień kontroli podatników przez organy podatkowe, które automatycznie będą dostawać informacje o realizowanych transakcjach.
  3. obowiązkowe rozwiązanie ma zostać wprowadzone w ciągu jednego roku, co może być trudne szczególnie w dużych spółkach, gdzie obowiązuje wiele systemów do fakturowania, z których część zarządzana jest przez zagraniczne podmioty.
  4. system będzie automatycznie analizował, weryfikował i kontrolował prawidłowość danych wskazanych na fakturze ustrukturyzowanej. Nie będzie już można stosować uproszczeń w fakturowaniu i rozliczaniu VAT, wszystkie błędy na fakturze będą natychmiast wyłapywane i identyfikowane przez organy podatkowe. Obecnie część podatników poprawia wystawione faktury, zanim zostaną wprowadzone do obrotu. Zdarza się także, że pewne zmiany dokonywane są w porozumieniu z kontrahentem już po otrzymaniu faktury. Nowy system e-faktur skończy z taką praktyką i w zasadzie anulowanie faktury będzie już niemożliwe.
  5. w ustawie powinno zostać precyzyjnie określone, kto odpowiada za błędy systemowe przy wystawianiu faktur w sytuacji, gdy powstaną one przy wystawianiu i księgowaniu faktur. Brak uregulowania odpowiedzialności przerzuci ją na przedsiębiorców, powodując, że to oni poniosą konsekwencje wadliwie działającego narzędzia.

Krajowy System e-Faktur – robocza wersja struktury logicznej e-faktury

Aby umożliwić dostosowanie systemów informatycznych do wprowadzanej innowacji, opublikowano roboczą wersję struktury logicznej e-Faktury (FA_VAT).

Roboczą wersję struktury FA_VAT udostępniono na stronie Ministerstwa Finansów – Krajowej Administracji Skarbowej w zakładce Krajowy System e-Faktur i na stronie podatki.gov.pl.

Przedstawiona przez Ministerstwo Finansów robocza dokumentacja struktury liczy aż 344 strony (https://www.gov.pl/web/kas/krajowy-system-e-faktur). Jest to oczywiście dokumentacja stricte techniczna, wymuszająca odpowiednie, ustrukturyzowane wystawianie faktur w systemie księgowym przez podatnika – tak, aby były one kompatybilne z Systemem i mogły zostać w nim umieszczone.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Prosta spółka akcyjna – nowa forma prowadzenia działalności gospodarczej

Od 1 lipca 2021 r. przedsiębiorcy mogą prowadzić działalność gospodarczą w nowej formie – prostej spółki akcyjnej (PSA). Jest to spółka kapitałowa określona przepisami Kodeksu spółek handlowych. Kluczową cechą tej spółki jest niski kapitał akcyjny wymagany do jej założenia, wynoszący tylko 1 zł.

Prosta spółka akcyjna to uproszczony typ spółki akcyjnej, która może być utworzona przez jedną albo więcej osób w każdym celu, chyba że jest to niedopuszczalne przez przepisy prawa. Prostą spółkę akcyjną mogą utworzyć także osoby prawne, na przykład inne spółki. Jedynym ograniczeniem jest brak możliwości zawiązana PSA przez jedną jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

PSA jest łatwiej założyć, prowadzić i zlikwidować niż klasyczną spółkę akcyjną, co powoduje, że jest rozwiązaniem dedykowanym dla młodych firm lub osób, które dopiero planują otworzyć biznes, w tym dla innowacyjnych startupów.

Prosta Spółka Akcyjna łączy cechy spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (stosunkowo proste i mało kosztowne założenie, funkcjonowanie i likwidacja spółki) z zaletami spółki akcyjnej. Jest korzystną alternatywą dla osób, które chcą tanio i w bardzo szybkim czasie założyć działalność i zdobyć inwestorów.

Najważniejsze cechy prostej spółki akcyjnej (PSA)

1. Bardzo niski kapitał akcyjny wymagany przy zakładaniu spółki – 1 zł

Akcje prostej spółki akcyjnej nie posiadają wartości nominalnej, nie stanowią części kapitału akcyjnego i są niepodzielne Kapitał akcyjny w prostej spółce akcyjnej nie jest ujawniany w jej umowie. Oznacza to większą swobodę przy jego zmianie, bez potrzeby zmiany umowy spółki.

2. Większa elastyczność, jeśli chodzi o rodzaje akcji i zasady działania spółki, w tym akcje za pracę lub usługi

Kapitał akcyjny może zostać pokryty wkładami pieniężnymi lub niepieniężnymi, na przykład udziałami w innej spółce, rzeczami ruchomymi takimi jak samochód lub wyposażenie biura. Wkładem niepieniężnym może być wszelki wkład, mający wartość majątkową, a zatem również świadczenie pracy lub usług, know-how. Akcje PSA nie mają wartości nominalnej, ale przekładają się na prawa członkowskie akcjonariuszy w spółce (im więcej akcji, tym głos w spółce jest ważniejszy). Ogólna wartość akcji prostej spółki akcyjnej nie musi być więc równa kwocie kapitału akcyjnego.

3. Elastyczne podejście do organów spółki, w tym możliwość powołania rady dyrektorów, która łączy cechy zarządu i rady nadzorczej

Najważniejszym organem prostej spółki akcyjnej jest walne zgromadzenie. Składa się z akcjonariuszy, czyli osób, które posiadają akcje spółki – są jej właścicielami. Jeśli spółka jest jednoosobowa, tylko założyciel wejdzie w jego skład. Do walnego zgromadzenia akcjonariuszy należy decyzja, jaki model zarządzania przyjąć w spółce. Do wyboru są dwa:

  • zarząd prowadzi sprawy spółki, a rada nadzorcza sprawuje nadzór nad jej działalnością,
  • centralnym organem spółki jest rada dyrektorów, łącząca w sobie cechy zarządu i rady nadzorczej. Rada dyrektorów prowadzi bieżące sprawy spółki i – równolegle – nadzór nad jej działalnością. Nie ma żadnych ograniczeń co do liczby osób wchodzących w jej skład. Do zarządu lub rady dyrektorów mogą wejść zarówno akcjonariusze podpisujący umowę spółki, jak i osoby spoza tego grona, wskazane przez akcjonariuszy.

4. Prostsze procedury i większa swoboda w podejmowaniu uchwał zdalnie, na przykład za pośrednictwem poczty elektronicznej czy komunikatorów internetowych

Wszystkie organy prostej spółki akcyjnej mogą podejmować decyzję na tradycyjnych posiedzeniach lub przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej (na odległość), czyli na przykład poczty elektronicznej czy komunikatorów internetowych. Taką możliwość przewidziano w ustawie.

5. Rejestr akcjonariuszy w formie cyfrowej, prowadzony przez notariusza lub biuro maklerskie

Akcje PSA nie mają formy dokumentu i są zarejestrowane w rejestrze akcjonariuszy w formie cyfrowej. Rejestry są prowadzone przez domy maklerskie lub notariuszy. W związku z tym akcje łatwiej będzie sprzedawać i kupować. Handel nimi nie będzie wymagał fizycznego wydawania akcji spółki. Do ważności transakcji wystarczy jedynie zachowanie formy dokumentowej, czyli takiej, która umożliwi pozostałym osobom zapoznanie się z jej treścią. Będzie to możliwe także za pośrednictwem maila czy komunikatora internetowego. Nabycie akcji nastąpi w momencie wpisania akcjonariusza do rejestru akcjonariuszy.

6. Łatwiejsze dysponowanie środkami spółki

Akcjonariusze mogą dokonywać wypłat z kapitału akcyjnego bez konieczności podjęcia uchwały o obniżeniu tego kapitału. Powyższe rozwiązanie pozwala na lepsze wykorzystanie kapitału i dopasowanie działań spółki do bieżącej sytuacji rynkowej.

7. Proste zasady dotyczące likwidacji spółki i krótszy czas potrzebny na likwidację

Rozwiązanie spółki może wynikać między innymi z umowy spółki, z decyzji akcjonariuszy czy z ogłoszenia upadłości. Prostą spółkę akcyjną możesz rozwiązać na dwa sposoby:

  • z przeprowadzeniem likwidacji,
  • bez przeprowadzenia likwidacji.

Istotną nowością jest możliwość likwidacji PSA poprzez przeniesienie całego majątku spółki na jednego z akcjonariuszy. Uchwałę taką musi podjąć walne zgromadzenie akcjonariuszy większością ¾ głosów. Na akcjonariuszu, który przejmuje majątek spółki spoczywa m. in. obowiązek zaspokojenia roszczeń pozostałych akcjonariuszy i wierzycieli spółki, jeśli tacy byli. Ostateczną decyzję o dopuszczalności takiego przejęcia majątku przez jednego z akcjonariuszy podejmuje sąd rejestrowy.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Odroczenie terminu płatności jako sposób na uniknięcie obowiązku korekty VAT i PIT/CIT u dłużnika

Zgodnie z art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast na podstawie art.26i ust.1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 1f ust.1 pkt.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawa obliczenia podatku dochodowego dłużnika podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Czyli zarówno w przypadku podatku od towarów i usług, jak i podatku dochodowego, upływ 90 dni od terminu płatności faktury, która nie została zapłacona przez dłużnika rodzi określone negatywne konsekwencje w rozliczeniach podatkowych dłużnika.

W praktyce działalności gospodarczej nierzadko zdarza się, że termin płatności należności wynikający z umowy lub faktury, stanowiący podstawę do ustalenia daty uprawdopodobnienia nieściągalności danej wierzytelności, jest przez strony transakcji umownie odraczany. Takie przesunięcie terminu płatności w przypadku dalszego nieuregulowania zobowiązania przez dłużnika wpłynie na ustalenie okresu rozliczeniowego, w którym:

  • dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego
  • dłużnik jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym.

Skuteczne przesunięcie terminu płatności wymaga zgodnej woli obu stron transakcji. Sam wniosek o zmianę terminu płatności, skierowany przez dłużnika do wierzyciela, pozostanie zatem bez wpływu na ewentualne ustalenie daty uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, wynikającej z wystawionej faktury. Dopiero jego akceptacja przez wierzyciela i wspólne ustalenie nowego terminu zapłaty będą wywierały określone skutki prawne.

Forma przesunięcia terminu płatności

Przesunięcie terminu zapłaty należności może być dokonane zasadniczo w dowolnej formie:

  • w postaci aneksu do umowy,
  • porozumienia wierzyciela i dłużnika  zawierającego zmieniony termin płatności
  • przez wystawienie faktury korygującej, w której sprzedawca wskaże nowy termin płatności.

Skuteczne udokumentowanie faktu przesunięcia terminu zapłaty wymaga dochowania formy pisemnej. Nowy termin płatności powinien być określany każdorazowo w precyzyjny sposób.

Jeżeli wierzyciel i dłużnik zaaprobują nowy termin zapłaty, w razie ewentualnego nieuregulowania należności, to ten nowy termin będzie podstawą do obliczania okresów korekt wskazanych w przepisach o podatku VAT oraz o podatku dochodowym od osób fizycznych i od osób prawnych.

Czas na skuteczne przesunięcie terminu płatności

Skuteczne przesunięcie terminu płatności wymaga zawarcia przez strony porozumienia w okresie 90 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Niedochowanie tego terminu skutkuje już bowiem uprawdopodobnieniem nieściągalności wierzytelności w rozumieniu ustawowym. W efekcie prowadzi do zastosowania procedur, o których mowa w przepisach ustaw o VAT i o podatku dochodowym. Zmiana terminu uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymaga tym samym zawarcia porozumienia jeszcze przed upływem 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przesunięcie terminu płatności tylko do części wierzytelności

Strony transakcji mogą również uzgodnić przesunięcie terminu płatności tylko części kwoty wynikającej z faktury. Obowiązują wówczas analogiczne zasady, jak w przypadku przesunięcia terminu płatności pełnej wartości transakcji. Dlatego również w tym przypadku obowiązuje wymóg zawarcia porozumienia jeszcze przed upływem 90 dni, licząc od daty upływu pierwotnego terminu płatności, oraz dochowania formy pisemnej. W stosunku do tej części należności bieg terminu służącego określeniu daty uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, rozpoczyna się ponownie. Zawarte porozumienie może ponadto dzielić kwotę z faktury na części, wyznaczając kilka nowych terminów płatności. Konsekwencją takich ustaleń będzie odrębne obliczanie terminów uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności dla każdej z poszczególnych części należności.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.

Zmiany w systemie TAX FREE od 1 stycznia 2022 r.

System zwrotu VAT dla podróżnych – TAX FREE, funkcjonuje w Polsce od 1999 r.
i pozwala turystom spoza Unii Europejskiej odwiedzającym Polskę uniknąć podwójnego opodatkowania.

Zwrot podatku VAT dla podróżnych w systemie TAX FREE to możliwość uzyskania zwrotu VAT zapłaconego przy zakupie towarów w Polsce przez podróżnego, który nie ma stałego miejsca zamieszkania w UE. Zwrot może nastąpić w przypadku podróżnego, który:

  • kupił w Polsce towary o wartości powyżej 200 zł, które nie mogą być przeznaczone na cele handlowe
  • otrzymał paragon z kasy rejestrującej i dokument TAX FREE,
  • wywiózł towar w stanie nienaruszonym poza UE i uzyskał potwierdzenie funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej.

TAX FREE po zmianach od 1 stycznia 2022 r.

Zgodnie ze zmianami wprowadzonymi przez ustawę z 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (pakiet e-commerce) od 1 stycznia 2022 r. wszyscy sprzedawcy w systemie zwrotu VAT podróżnym będą mieli obowiązek wystawiania dokumentów TAX FREE wyłącznie w formie elektronicznej.

Do końca 2021 r. obowiązuje jeszcze papierowy obieg dokumentów, a wywóz towarów poza Polskę/UE potwierdzany jest stemplem. W związku z tym, w okresie od 1 lipca 2021 r. do końca 2021 r. przedsiębiorcy dokonujący zwrotu VAT podróżnym powinni dokonać rejestracji w systemie informatycznym TAX FREE na platformie PUESC.

Korzyści ze stosowania nowego systemu TAX FREE

Korzyści dla przedsiębiorców to:

  • szybki i łatwy dostęp do danych o transakcjach realizowanych w procedurze TAX FREE
  • uzyskanie potwierdzenia wywozu towaru bezpośrednio od urzędu,
  • ułatwienie rozliczenie zarówno z podróżnymi, jak i z administracją skarbową.

Korzyści dla podróżnych to:

  • skrócenie czasu obsługi,
  • szybki zwrot zapłaconego podatku VAT przy transakcjach bezgotówkowych,
  • elektroniczny dostęp do dokumentów TAX FREE wystawionych na jego rzecz

Rejestracja w nowym systemie TAX FREE

Krajowa Administracja Skarbowa udostępniła sprzedawcom nowe narzędzie – Krajowy System Teleinformatyczny TAX FREE. Służy on do wystawiania i rejestrowania elektronicznych dokumentów TAX FREE, a także do ewidencjonowania wypłaconych kwot zwrotu VAT podróżnym po 1 stycznia 2022 r.

Od 1 lipca 2021 r. na Platformie Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych (PUESC) mogą się rejestrować firmy, które będą w 2022 r. sprzedawać w systemie TAX FREE. , po zmianie obsługi dokumentów na formę elektroniczną.

Kasy online w systemie TAX FREE od 1 stycznia 2022 r.

Sklepy sprzedające towary podróżnym w systemie TAX FREE będą mogły ewidencjonować obrót za pomocą kas rejestrujących starego typu (tj. z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii) tylko do 31 grudnia 2021 r.

Najpóźniej od 1 stycznia 2022 r. sprzedawcy dokonujący zwrotu VAT podróżnym w systemie TAX FREE będą mieli obowiązek używać kas online.

Przedsiębiorca, który nie wprowadzi kasy online i nie założy konta w systemie informatycznym TAX FREE, od 1 stycznia 2022 r. nie będzie mógł sprzedawać podróżnym towarów w ramach systemu zwrotu podatku VAT

Jak zarejestrować się na PUESC?

W celu rejestracji należy wejść na stronę puesc.gov.pl. Przy rejestracji nastąpi weryfikacja, czy przedsiębiorca jest czynnym podatnikiem VAT i czy ma co najmniej jedną kasę rejestrującą online. Są to warunki niezbędne do tego, aby sprzedawać w systemie TAX FREE od 1 stycznia 2022 r.

W procedurze rejestracji należy

  1. Wskazać miejsce lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w których będzie prowadzona sprzedaż i zwrot podatku w procedurze TAX FREE. Sprzedawcy wyświetli się lista miejsc prowadzenia działalności gospodarczej zgłoszonych do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) lub Krajowego Rejestru Sądowego (KRS). Sprzedawca wybiera te, w których będzie realizował sprzedaż i zwrot podatku w procedurze TAX FREE.
  2. Przypisać unikatowe numery kas rejestrujących online do miejsca lub miejsc prowadzenia działalności gospodarczej, w których będzie prowadzona sprzedaż w procedurze TAX FREE.
  3. Wskazać osoby upoważnione w imieniu sprzedawcy (pracowników) do wykonywania czynności w systemie TAX FREE i przypisać im konkretne role/funkcjonalności związane ze sprzedażą i zwrotem podatku (jest to krok nieobowiązkowy). Sprzedawca z listy dostępnych funkcjonalności wybiera te, które będą wykonywane przez pracowników. UWAGA: wcześniej pracownik powinien zarejestrować się, przynajmniej w sposób uproszczony, na platformie PUESC i uzyskać nr IDSISC.
  4. Wskazać podmiot, który pośredniczy w zwrocie VAT podróżnym – sprzedawca wskazuje podmiot, z którym zawarł umowę o zwrot podatku. Nie dotyczy to sprzedawców, którzy samodzielnie zwracają podatek podróżnym.

Ewa Stolarczyk, ABAK S.A.